Een optreden van pianist Monty Alexander uit 1976 bij het Montreux Jazz Festival. Alexander had al twee jaar gewerkt met bassist John Clayton en drummer Jeff Hamilton, en dit concert bood hem de kans om het trio eens goed op de kaart te zetten. Dit was al het zevende album dat hij mocht maken voor het Duitse MPS-label. De pianist hield van een breed repertoire; hij begon bijvoorbeeld met een gospelachtige intro van Nite Mist Blues van Ahmad Jamal, om daarna een poging te doen om jazz te kloppen uit de pophit Feelings. Dat lukte niet echt, maar dat lag vooral aan dat liedje. Opgelucht dook het trio daarna op het echte jazzvehikel Satin Doll, en ook Work Song en Drown In My Own Tears pasten veel beter bij de van Oscar Peterson afgeleide speeltrant. Virtuoos, energie maar ook swingend speelplezier – het publiek in Montreux vond het prachtig.
Coen de Jonge
