Michiel Scheen

Clouds and Sunny Chunks
Filiaal
Jazz
Na enkele groepsinspanningen nu een soloalbum van pianist Scheen op zijn eigen label. De solo-cd Goodbye! dateert van 2003. Het is spelen met vormen ditmaal en wel zodanig dat je voortdurend aan Misha Mengelberg herinnerd wordt. Op het eerste gehoor tegengestelde (meest jazz)fraseringen worden in elkaar gepast, zodat er kleine oppervlaktespanningen ontstaan die noden tot verder luisteren. Het is nooit gemakzuchtig wat neergezet wordt, elk van de tien stukken begint als een probleem dat gaandeweg opgelost dient te worden. Net als bij Monk moeten de vaak schijnbaar mank lopende thema’s tot een logisch en daarmee ook spannend klinkende verloop en einde worden verwerkt. Dat lukt niet altijd, met als gevolg dat er na het eind vaak een zweem van onbehagen blijft hangen. Zo blijkt Groove te blijven steken in de bouwelementen van een lekker lopend ritme. Aangenaam prikkelend.
Ken Vos