Jimmie Vaughan

The Jimmie Vaughan Story
Last Music Company
Blues
In maart van dit jaar werd Jimmie Vaughan 70 jaar, en omdat hij verder toch niets om handen had besloot de vriendelijke Texaan tot het uitbrengen van een overzichtswerk waarin zijn meest in het oog springende muziek is samengebracht. Een kleine honderd (!) tracks omvat de deluxe-box, die gepaard gaat met een aantal vinyl-uitgaven (waaronder het album Do You Get The Blues, dat eerder alleen op cd uitkwam) een autobiografie, een gesigneerde albumcover en foto’s uit het archief van the man himself, van familie, vrienden en medemuzikanten. Vooral de laatste categorie is imposant, want Jimmie is een veelgevraagd gitarist, die podia en studio’s deelde met, onder veel, veel meer, Bonnie Raitt, Albert Collins, Art Neville Delbert McClinton, Robert Cray en Susan Tedeschi. Momenteel maakt hij deel uit van de touring band van Eric Clapton, hij richtte ooit de Fabulous Thunderbirds op, en hij is natuurlijk de broer van de omgekomen Stevie Ray. Er wordt wel gezegd dat Vaughan eigenlijk de enige witte bluesgitarist is die zich kan meten met zijn zwarte collega’s, en wie deze verzameling tot zich neemt begrijpt waarom. Nooit is Vaughan te betrappen op effectbejag, altijd stelt hij zich in dienst van de song. En zoals op zijn jongste album Baby, Please Come Home (2019) te horen valt, doet hij ook niet aan snarenfietserij, maar speelt hij de blues zoals die gespeeld dient te worden, met veel gevoel. Een monument, deze albumbox, en de gitarist.
Dietmar Terpstra