Curtis Harding

If Words Were Flowers
Anti-
Soul
Curtis Harding maakte naam met retrosoul met een indierock-randje. Dat heeft zich echter op zijn derde album niet vertaald in spannende muziek. Het openingssalvo en titeltrack, gevolgd door de single Hopeful, zijn dankzij een wonderschoon blaasarrangement, gospelkoor en zinderende gitaarsolo, veelbelovend. Maar dan verzandt If Words Were Flowers in zijn bekende saaiheid. Een lekkere hook verzinnen is één ding, een goed liedje schrijven is wat anders: daarvoor moet je de balanceeract van de spanningsboog afstellen beheersen. Alsof Harding dit zelf ook beseft, gooit hij hier en daar een strijkje, synth of blazers in de strijd. Maar het blijven fleurige strikjes op een grijze ondergrond. Met zijn matte stem mist Harding bovendien de persoonlijkheid om je te grijpen. Zijn muziek blijft aan de oppervlakte, waardoor zijn platen nooit in je bloed kruipen. Niet slecht, maar het is het nét niet.
Peter Schong