Nadat hij in 2013 Inspiration: A Tribute To Nat King Cole uitbracht, neemt jazz- en R&B-gigant nu zijn hoed af voor Fats Domino en Chuck Berry. De titel van zijn nieuwe plaat: Walking To New Orleans.
Op 8-jarige leeftijd speelde de ‘Little Georgie’ Benson al in nachtclubs, en twee jaar later maakte hij zijn eerste plaat.
Hij stond met beide benen in de jazztraditie, speelde met Miles Davis, maar had ook een scherp oor voor de actualiteit, toen hij hits scoorde als ‘On Broadway’ en ‘Give Me The Night’
George Benson was ook een graag geziene gast op het North Sea Jazz Festival, waar hij in 2017 nog te zien en te horen was, met weliswaar schorre stem, maar ook met een show vol hits.
Nu heeft hij het vizier op de grootmeesters van de klassieke rhythm ’n blues en rock ’n roll gericht, met zijn nieuwe album Walking To New Orleans.
Benson is een groot bewonderaar van de twee wegbereiders van de moderne muziek: ‘’Chuck Berry was een fantastische showman, en een belangrijk muzikant. Fats Domino schreef hit na hit.’’
De tracklijst omvat klassiekers als ‘Nadine (Is It You?), You Can’t Catch Me, Havana Moon, Memphis, Tennessee en How You’ve Changed van Chuck Berry. Fats Domino is vertegenwoordigd met Rockin’ Chair, Ain’t That a Shame, I Hear You Knocking, Blue Monday en het titelnummer.
Benson dook voor deze tribute de studio in met een groep ervaren studio cats, te weten pianist Kevin McKendree (John Oates, George Thorogood, Brian Setzer), gitarist Rob McNelley (Joe Bonamassa, Beth Hart, James Cotton, Bob Seger) en bassiste Alison Prestwood (Olivia Newton-John, Peter Frampton, Little Richard). Aan de knoppen zat Kevin ‘The Caveman’ Shirley, die productionele diensten verleende aan onder veel meer John Hiatt, Dream Theater en Led Zeppelin.
Het album Walking To New Orleans verschijnt op 26 april, in juli komt de meester naar Europa voor een aantal shows.
Lees ook: De beste 10 van George Benson
