In november 2019 maakte saxofonist Charles Lloyd zijn langverwachte debuut in de Pierre Boulez Saal, de nieuwe, unieke concertzaal in Berlijn, waar publiek en artiest een zijn. Lloyd zou een jaar later terugkomen, een plan dat corona dwarsboomde. In plaats daarvan maakte Dorothy Darr, schilder, video-kunstenaar en echtgenote van Lloyd, deze film over een jaar in lockdown en isolement, opgenomen in het huis van beide kunstenaars in Santa Barbara, Californië.
Bekijk hier de film, op de site van de Pierre Boulez Saal, duur ca 1 uur.
Darr wilde met de film een portret maken van de jazzmusicus, en laten zien hoe hij zijn tijd gedurende de lockdown goed gebruikte. De film is gemaakt uit opnames gedurende enkele maanden in Santa Barbara, en laat zien hoe Lloyd componeert en musiceert, en tegelijkertijd zijn visie geeft op het unieke tijdsgewricht waarin iedereen op zichzelf is teruggeworpen.
De film is mede mogelijk gemaakt door de Duitse overheid, die met het initiatief de cultuur en culturele instellingen in Duitsland wil ondersteunen.
In de film biedt Charles Lloyd een inkijkje in zijn leven, en vertelt hij hoe hij met muziek in aanraking kwam gedurende zijn jeugd, en hoe hij en zijn medemusici ooit moesten strijden voor een menswaardig bestaan.
Tegelijkertijd schroomt Lloyd niet te laten zien hoe hij worstelt met de lockdown, en hoe hij (en wij) moeilijkheden te boven kunnen komen. De film wil daarmee ook a warm ray of hope for the weeks and months to come zijn.
Charles Lloyd wordt in de jazz en verwante muziek gezien als een legende. De sax-virtuoos groeide op in Memphis, en laafde zich aldaar aan blues, gospel en jazz. Hij speelde samen en nam op met een scala aan musici, als of Keith Jarrett, Jason Moran, B. B. King, Bill Frisell, The Beach Boys, Maria Farantouri, Geri Allen, Willie Nelson, Norah Jones, Michel Petrucciani, Zakir Hussain en Bobby McFerrin. Voor zijn werk kreeg hij vele prijzen uitgereikt, waaronder de NEA Jazz Masters Award en de eervolle Chevalier des Arts et Lettres, uit handen van de Franse minister van Cultuur.
De Pierre Boulez Saal in Berlijn is een onderdeel van de Barenboim Said Akademie, geopend in 2015 in de geest van de Israëlisch-Argentijnse musicus Daniel Barenboim en zijn Palestijns-Amerikaanse vriend, literatuurwetenschapper en activist Edward W. Said, met wie hij in 1999 het West – Eastern Divan Orchestra had opgericht in Weimar. Doel was, en is, om Palestijnse en Israëlische musici samen te brengen door muziek. De Akademie biedt muziekonderwijs aan getalenteerde, jonge studenten van alle achtergronden, in de praktijk betreft het studenten uit Israël en Noord-Afrika. Het onderwijs wordt bekostigd door de Duitse federale overheid.
(beeld: Dorothy Darr)
