Jazzpianist Gonzalo Rubalcaba en zangeres Aymée Nuviola zijn beide geboren en getogen op Cuba. Na een hernieuwde kennismaking in Florida maakten ze het album Viento Y Tiempo.
Als kind luisterde Gonzalo Rubalcaba naar Amerikaanse jazz. “Mijn vader had albums van Gene Krupa, Charlie Parker en Dizzy Gillespie. Als gevolg van de problemen tussen Cuba en de VS was het in de jaren 60 en 70 moeilijk jazzmuziek te vinden op het eiland. Totdat het Havana Jazz Festival eind jaren 70 daarin verandering bracht.” Rubalcaba begon zijn carrière met Grupo Proyecto, waarvoor hij zijn eerste composities schreef. “Behalve piano gebruikten we veel Afro-Cubaanse percussie. We speelden ook stukken van Dizzy Gillespie, Charlie Parker en Joe Zawinul.”
Havana
In 1984 zag Dizzy Gillespie Rubalcaba optreden in Havana. “Hij kwam na afloop naar me toe en vroeg me met hem te spelen in die stad. Hij promootte mij over de hele wereld en telkens als hij weer op Cuba was, vroeg hij mij mee te spelen. Ik ben dankbaar voor wat hij voor mij heeft gedaan en wat hij mij heeft geleerd, over bebop bijvoorbeeld. Een persoonlijke relatie met hem was alsof je drie jaar lang verschillende boeken over muziek las. Hij was relaxed en altijd heel positief. Ik was als een zoon voor hem. Helaas kon ik niet langer meer met hem spelen omdat hij ziek werd en in 1993 overleed.”
Edison Jazz Award
In 1986 speelde Rubalcaba met bassist Charlie Haden op het Havana Jazz Festival en kon dankzij diens steun op belangrijke festivals als Montreux spelen. “Charlie heeft me net als Dizzy erg geholpen en heeft me veel geleerd over de muziekbusiness. Ik produceerde twee albums voor hem. In 2005 speelden we in de Blue Note Jazz Club in Tokio. Toen Charlie ziek werd, vroeg hij mij die opnames op cd uit te brengen.” Tokyo Adagio kwam na Hadens dood uit in 2015 en won in 2016 de Edison Jazz Award. “Daarna maakte ik een album dat ik aan hem opdroeg: Charlie. Ik wil in de nabije toekomst nog een album met composities van hem uitbrengen om zijn muziek levend te houden.”
“Aymée en ik kennen elkaar uit onze jeugd in Havana, waar onze moeders vriendinnen waren”, vertelt Rubalcaba. “Toen we elkaar zes jaar geleden weer zagen, vroeg ze me piano te spelen op haar albums. Daarna ontstond het plan voor een gezamenlijk project.”
Dit is een ingekorte versie van het interview dat Rik van Boeckel maakte voor Jazzism 3-4 in 2020. Gemist? Check onze webshop voor losse nummers.
