De funkboog kan niet altijd gespannen zijn. Het optimale tegenwicht wordt geboden door Tropics, muzikaal alterego van de Britse multi-instrumentalist Chris Ward (27), die vier jaar geleden debuteerde met het album Parioda Flare, dat inmiddels is gedegradeerd tot vingeroefening. En wel vanwege deze opvolger Rapture, waarop Ward – inmiddels verhuisd naar Londen – zijn sublieme zoetgevooisdheid paart aan gewiekste eigen composities, waarbij hij Beach Boys, Peter Gabriel, Max Roach en Arthur Russell als inspiratiebronnen noemt. En dat alles met een instrumentatie om je vingers bij af te likken, dankzij Ward’s electronica (maar soms ook gewoon piano, zoals in het titelnummer) en – op slechts drie van de elf tracks – het Chris Dave-achtige drumwerk van Gillan McLaughlin. De opener Blame zet al meteen de toon van dit gevoelvolle album, op de tweede helft nog gesublimeerd wanneer de muziek daar uitgroeit tot werkelijk hemels. Een soort ambient, maar dan met kloten; chill-wave zeggen sommigen. Check Tropics trouwens ook eens op SoundCloud, vanwege een voortreffelijke Mojo Hand remix van Lightnin Hopkins.
Sjeng Stokkink
