We kennen Brittany Howard van The Alabama Shakes, de band die een jaar of vier geleden veel succes had met het album Sound & Colour, en een Grammy in de wacht sleepte met zijn mix van rock, blues, soul, gospel en alle wat daar tussen ligt.
Door Dietmar Terpstra
In die band moesten de beslissingen democratisch besloten worden, reden voor frontvrouw Brittany Howard om een pauze in te lassen, en haar soloalbum te maken. Ze noemde het naar haar zusje Jaime, dat op 13-jarige leeftijd overleed, en haar kennis liet maken met muziek. Jaime is een aangrijpend album, dat de luisteraar al in de opener, History Repeats bij de strot grijpt en met een funky clavinet en dito gitaar de donkere toon zet voor het vervolg, het door spoken word ingeleide He Loves Me. Helemaal persoonlijk wordt het in Georgia, waarin Howard bijna wanhopig om aandacht vraagt. Het valt te begrijpen dat Howard haar eigen weg wilde gaan, zo wordt duidelijk met bijvoorbeeld Tomorrow, dat een bijna impressionistische toonzetting heeft. Om daarna bijna lieflijk weemoedig verder te gaan met het solo gezongen en gespeelde Short And Sweet. Duidelijk is dat Brittany Howard met Jaime de grenzen van haar aanzienlijke talenten verder heeft geëxploreerd, met als uitkomst een zowel verrassend asl afwisselend album, waarop haar prachtig expressieve stem een hoofdrol vervult.
[usr 4,5 text=”false”]
