Met een variant op een populaire krantenrubriek zou je kunnen zeggen dat dit mainstream is zoals mainstream bedoeld is. Trombonist Phil Abraham koos niet alleen erkende jazzstandards als It Don’t Mean A Thing, Basin Street Blues en When It’s Sleepy Time Down South voor dit album, hij scharrelde ook nog het oude schuifelstuk Harlem Nocturne op, plus de fabel van de Vos en de Raaf van La Fontaine, in dit geval verteld in het Frans: Le Corbeau et Le Renard. Die fabel is in drie afleveringen door het album gestrooid, met een louter instrumentale versie aan het slot. Abraham vertelt het verhaal dus met zijn trombone, een gimmick die het waarschijnlijk leuk doet op een kinderfeestje maar die hier toch wat te lollig uitpakt. Daar staat tegenover dat er door Abraham en zijn bandleden (onder meer gitarist Sylvain Luc, bassist Hein van der Geyn en gasttrompettist Bria Skonberg) op andere momenten met vuur wordt gemusiceerd.
Coen de Jonge
