John Coltrane ging toen hij bij het label Atlantic kwam natuurlijk niet plotseling heel anders spelen, net zo min als hij dat deed toen hij daar wegging om zijn geluk bij Impulse! te beproeven. Alles ging geleidelijk, hoewel hij rond 1960 wel heel snelle stappen maakte. Het is goed te volgen op deze verzameling uit de periode 1959-1961. Nieuwe gimmick: de nadruk wordt gelegd op de mono-kwaliteit van de opnamen. Dat houdt ook in dat er drie albums in deze set ontbreken, want die masters gingen verloren bij een inmiddels beruchte brand. Men had natuurlijk gewoon een bestaande mono-plaat kunnen gebruiken, maar zo kon men de oorspronkelijke kwaliteit handhaven. De cd-box bevat nu zes albums maar de toepasselijke vinyl-uitvoering heeft er nog een extra, in de vorm van een 7” single met My Favorite Things. Prachtig om deze muziek weer eens langs te laten komen; Giant Steps, OléColtrane, Coltrane Plays The Blues – allemaal in de originele covers. Wat leuk is maar ook lastig, de hoesteksten zijn nu vrijwel onleesbaar. Gelukkig is er een boekje met een inzichtelijke tekst van Ashley Kahn. Van het album The Avant Garde zou je een mooie studie kunnen maken. Pas uitgebracht in 1966, toen de saxofonist allang bij Impulse! zat, maar wel met drie composities van Ornette Coleman. En Coltrane met een nieuw bovengebit…
Coen de Jonge
