Joe Bonamassa een druk baasje noemen zou nog een understatement zijn. Afgezien van zijn reguliere bluesrockalbums en talloze zijprojecten waaronder een tweede duoplaat met Beth Hart duikt hij plotsklaps op in Rock Candy Funk Party, een instrumentaal samenwerkingsverband met zijn drummer Tal Bergman, gitarist Ron DeJesus, bassist Mike Merritt en toetsenist Renato Neto. Titel en hoesontwerp zijn een knipoog naar Miles Davis’ klassieker We Want Miles en de tracks meanderen tussen Weather Report, James Brown en Jeff Beck ten tijde van Wired. De virtuoos musicerende bandleden zetten hun ego’s aan de kant en lopen elkaar niet voor de voeten, terwijl Bonamassa laat horen dat hij ook deze disciplines in de vingers heeft. Dat de Amerikaanse meestergitarist akoestisch zijn mannetje staat bleek vorig jaar tijdens het North Sea Jazz Festival waar hij aantrad met violist Gerry O’Connor, toetsenist Arlan Schierbaum, multi-instrumentalist Mats Wester en percussionist Lenny Castro. Een week eerder speelde hij met hetzelfde kleurrijke gezelschap een dwarsdoorsnede van zijn repertoire in Wenen waar het dubbelalbum An Acoustic Evening At The Vienna Opera House werd opgenomen. In dit legendarische klassieke theater gaf Bonamassa een verpletterend concert waarbij de subtiele veelzijdigheid die bij zijn elektrisch werk nog wel eens ondergesneeuwd dreigt te raken op verbluffende wijze aan bod kwam. Met dank aan zijn eminente begeleiders. Een stijlvolle concertregistratie die ook op dvd verkrijgbaar is.
Marcel Haerkens
