Dit is een van de mooiste albums die Jan Verwey met zijn ‘chromatic harmonica’ tot nu toe heeft afgeleverd. Het probleem van veel bespelers van dit instrument is dat ze altijd moeten opboksen tegen de gestalte van Toots Thielemans, maar Verwey heeft zich toch uit die slagschaduw kunnen worstelen. Dat doet hij door een wat levendiger en drukkere speelwijze, in tegenstelling tot de economische aanpak die Toots hanteert. Aantrekkelijk aan dit album is ook de nadruk op onvervalste swing, die niet alleen door Verwey wordt veroorzaakt maar ook door het stuwende spel van bassist Ruud Ouwehand en drummer Franc auf dem Brinke. Gitarist Christian Hassenstein had ook een stevige bijdrage aan de totstandkoming: hij leverde twee composities, de rest bestaat uit bekende standards.
