Elaenia, het debuutalbum van Ben Shepard als Floating Points, had een lange aanloop. Het koste Shepard vijf jaar, bekend als DJ wilde Shepard geen voorspelbare DJ plaat maken. Met een grote interesse in de jazz en klassiek als basis wilde hij nieuwe electronic structuren ontdekken. Floating Points is het pseudoniem waaronder hij daarin uitstekend is geslaagd. Het album telt zeven composities die allen een eigen kleur hebben maar als geheel coherent klinken. De sfeer op het album is de late nacht, de vroege ochtend. Avontuurlijk bouwt Shepard met drums, loops, keys en synths en soundscapes van sax en strijkers ingenieus zijn tracks op. Gelardeerd met flinke vleugen jazz voegt hij laag over laag steeds weer nieuwe instrumenten toe die nieuwe sferen oproepen. Met een heerlijk ruimtelijk klinkende Fender Rhodes als markeerpunt en geweldige strijkers in de briljant opgebouwde climax. Shepard weet als geen ander sfeer te bouwen, het draait niet echt om melodieën, om daarbij steeds kracht en souplesse op het perfecte moment los te laten. Briljant hoe hij in afsluittrack Peroration Six toch even losgaat maar de opbouw opeens met fascinerende stilte doorklieft. Elaenia is een meesterwerk.
Dick Hovenga
