Het album heet Hudson, en zo noemen ze deze band ook, dit gerenommeerde viertal dat zich door de gelijknamige rivier liet inspireren (de studio keek er op uit).
De rivier die Thelonious Monk tot grote creativiteit bracht is echter niet de grootste bron van inspiratie voor deze groep. Zes van de elf stukken zijn namelijk een eerbetoon aan legendarische rock- en popmusici die iets met het Woodstock Festival 1969 van doen hadden. We horen dus uitvoeringen van rock classics als Lay Lady Lay (Dylan), A Hard Rain’s A-Gonna Fall (idem), Woodstock (Joni Mitchell) en Wait Until Tomorrow (Jimi Hendrix). Daartussendoor zijn er originals geplaatst van DeJohnettte en gitarist John Scofield. Een vondst om deze songs te horen in de zangerige handen van Scofield. De drummer is alweer 75 en viert hiermee die leeftijd ook een beetje. De titels van zijn stukken zijn een expressie van zijn vredelievende aard: Song For World Forgiveness, Great Spirit Peace Chant (uitgevoerd als rituele indian chant!). Verstand komt immers met de jaren. Goed luisteren naar elkaar ook.
