Het moest duren totdat zijn zonen Wynton en Branford Marsalis beroemd waren, totdat Ellis Marsalis (New Orleans, 1934) zelf als soloartiest platen op ging nemen. En daarvoor erkenning kreeg als jazzmuzikant.
En ook toen kreeg hij meer erkenning als docent dan als musicus, vooral ook omdat hij onder meer Terence Blanchard, Harry Connick Jr. en Donald Harrison tot zijn studenten kon rekenen.
Als op jonge leeftijd begon Ellis tenorsax te spelen, op high school switchte hij naar piano. Niet de populaire dixieland of rhythm ’n blues hadden zijn voorkeur, maar de moderne jazz die hij in de jaren ’50 en ’60 hoorde, zoals Cannonball Adderly.
Met zijn zonen Wynton en Branford nam hij in 1982 het album Father and Sons op, later kreeg hij een contract bij ELM Records.
Les gaf hij in de tussentijd ook, onder meer aan het New Orleans Center for Creative Arts.
Met een andere, minder bekende zoon, Delfayo Marsalis, nam hij in 2014 nog het album The Last Southern Gentlemen op.
Ellis Marsalis was een graag geziene gast op het New Orleans Jazz *& Heritage Festival.
Hij stierf op 2 april aan de gevolgen van een infectie met het corona-virus, in een ziekenhuis in zijn geboortestad. Burgemeester LaToya Cantrell
omschreef Ellis Marsalis als ‘ een legende’.
(Foto: Ellis Marsalis Centre for Music, New Orleans)
