Het Finse Turku Sea Jazz (27-30 juli) is een stedelijk en maritiem festival in Turku en op het eiland Seili. Behalve Finse jazzmusici treden er jazzsterren als John Scofield en Cyrille Aimée op. Hieronder lees je het verslag van een gevarieerd festival.
Tekst Rik van Boeckel
Het eerste optreden vindt plaats in een park bij de Domkerk van Turku. The Fathers, The Sons and The Junnu brengen relaxte jazz. Centrale figuur is de 87-jarige fluitist Juhani Aaltonen die in Finland een jazzlegende is. Met drie andere musici (uit Finland, Zweden en Noorwegen) laat hij oude composities horen, waarna de groep overgaat op geïmproviseerde jazz met een freejazz-touch. Het mooist wordt het als saxofoon en dwarsfluit samen klinken, ondersteund door contrabas en drums.
De volgende dag zijn er twee optredens op het eiland Seili in de Turku archipel. Zo vindt er een solo-optreden van trompettist Verneri Pohjola plaats in de lokale kerk. Pohjolas optreden blijft het boeien vanwege zijn gevarieerde spel en de tijdelijke combinatie met het harmonium dat hij afzonderlijk en tegelijkertijd met de trompet speelt.
Buiten speelt een geweldig Jussi Fredriksson Trio. Fredriksson is een erg goede jazzpianist die zich laat inspireren door Keith Jarrett. Met contrabassist Jori Huhtala en drummer Mika Kallio speelt hij eigen composities van zijn album Archipelago Sea Tales. Alle composities gaan over de Turku archipel. Met titels als Korpo Waltz, Swan Love en Dead Sea. Dat laatste stuk is droevig, omdat het over de zeevervuiling in de archipel gaat. Andere composities klinken vrolijker en zijn bovendien erg goed gearrangeerd.
De derde festivaldag begint met de Archipelago Sea Jazz All Stars aangevuld met klarinettist Antti Sarpila. Zij spelen composities die een sterk gypsyjazz karakter hebben, mede door het samenspel van Sarpila met violist Andréas Nyberg. Ze spelen een ander repertoire dan op Korpo Sea Jazz: meer gypsy jazz, zoals de door Django Reinhardt geïnspireerde uitvoering van Limehouse Blues.
Het Riita Paakki Quartet brengt met de Amerikaanse tenorsaxofonis en componist Rick Margitza swing en groovende jazz. Margitza voegt zijn compositie Barcelona Blue toe aan Paakki’s rustige maar ook pakkende composities. Daarna speelt het Maxxxtet kwartet zeer expressieve en energieke jazz.
Op het hoofdpodium laat gitarist John Scofield onder de titel Yankee Go Home tracks uit de 20ste eeuw horen. Mr.Tambourine Man is aanvankelijk nauwelijks herkenbaar, omdat Scofield er met zijn kwartet een geheel eigen aan draai geeft. De pianist geeft er zelfs een jazzy touch aan. Dat geldt ook voor andere tracks, zoals Pharoah Sanders’ The Creator Has A Master Plan. Het zijn allemaal uitmuntende uitvoeringen. Zo ook het door drummer Josh Dion gezongen How Blue Can You Get van B.B. King. Het aparte concert van Pepe Willberg wordt gekenmerkt door een mix van Finse popmuziek en jazz.
De laatste dag biedt veel hoogtepunten. Jukka Perko Preboppers spelen eigen versies van traditionele Amerikaanse jazz van Bennie Goodman, Fats Waller en Duke Ellington (Mood Indigo). De vloeiende old school jazz van het trio van saxofonist Jukka Perko is van hoog niveau. Dat geldt ook voor het trio van contrabassist en zangeres Kaisa Mäensivu. Vibrafonist Severi Pyysalo maakt de composities van Mäensivu bijzonder kleurrijk.
Daarna is het extra genieten van Cyrille Aimée die met pianist Dave Torkanowsky en contrabassist Matteo Bortone een fascinerend optreden geeft en moeiteloos van pure jazz overgaat in latin pop. Ze zingt in het Engels en Spaans, zoals bij Stevie Wonders Lately en het zelfgeschreven Casita De Piedras, over haar huis dat ze bouwde in Costa Rica. Dit is van een hele andere orde dan ik hier eerder heb gehoord. Ook improviseert ze solo erg goed met een looper station. De verrassende toegift is La Vie En Rose. Beatbox-artiest Felix Zenger sluit met The Real Instruments het festival af. Hij is een virtuoze beatboxer die dat combineert met hiphop, maar Cyrille Aimée was een mooiere afsluiter geweest.
Bekijk hieronder een impressie van Turku Sea Jazz 2021.
