Gregory Porter werd geboren in Sacramento en groeide op bij zijn moeder Ruth in Bakersfield, in het zuiden van Californië. Na een geambieerde sportcarrière volgde de muziek, aangemoedigd door zijn moeder.
Als zevende van de acht kinderen bracht Gregory Porter veel tijd door in de baptistenkerk, waar zijn moeder predikte over al het goede in de wereld. Thuis luisterde hij veel naar de platen van Nat King Cole. Hij fantaseerde dat de crooner zijn vader was. Zijn echte vader was al jaren uit beeld verdwenen. “Ik realiseerde me als klein jochie dat het niet klopte dat hij er nooit was en vond warmte en troost in de muziek van Nat King Cole.” Later droeg hij nog een album (Nat “King” Cole & me, 2017) aan Cole op. Ook schreef hij een musical over Cole, waar hij zelf in speelde.
Aanmoediging
Porter: “Mijn vader was een gecompliceerd mens. Ik heb maar weinig tijd met hem doorgebracht. Zelfs op zijn sterfbed liet hij het nog afweten. Ik vertelde hem dat ik zanger wilde worden en zijn antwoord was: ‘er zijn al zo veel goede zangers’. Geen greintje aanmoediging dus.” Die aanmoediging kreeg hij wel van zijn moeder. Toen ze kwam te overlijden, gaf ze haar zoon de opdracht om zanger te worden. “Omdat ze in mij geloofde.”
Football
De late beslissing om zanger te worden, was een gevolg van een schouderblessure. Deze had een abrupt einde gemaakt aan Porters carrière in American football. Na de sport – die hem destijds een volle beurs had opgeleverd om in San Diego architectuur te gaan studeren – gaapte er een groot gat. Daarvoor moest hij een nieuwe invulling bedenken: het werd muziek.
Jazz, r&b en soul
Ondanks dat hij opgroeide met gospel, blues en soul, neigt zijn muziek eerder naar jazz(improvisatie). “Vocalisten als Dinah Washington en Etta Jones hebben een heel breed repertoire. Jazz, r&b en soul, al die smaken en kleuren zijn met elkaar verbonden. Ik zou wel honderd nummers op een plaat kunnen uitbrengen in verschillende stijlen. Pas dan geeft het een compleet beeld van wie ik ben.”
Huwelijk
In Porters teksten worden aardig wat mislukte relaties opgevoerd, maar begin 2012 trouwde hij. Zijn vrouw is Russisch en kunstschilder. “Ook in dat opzicht ben ik een laatbloeier, maar ik moest eerst zeker weten dat ik het beter ging doen dan mijn vader. Drie van de tracks op Be Good zijn aan haar opgedragen: Our Love, When Did You Learn en Real Good Hands.” In 2013 kreeg hij een zoon met haar, Demyan.
