Jazzism Redactie blog
Uitverkocht, aldus een trotse organisatie, voor aanvang van deze editie, die veel goeds belooft. In een gezellige drukte zoeken de verslaggevers van Jazzism hun weg. En het allerlaatste nieuws: Prince is in tha house! Hij doemde opeens op bij Larry Graham…..!
Maar eerst: de eerste klanken van het 38ste North Sea voelen aan als een warm bad. Saxofonist Floriaan Wempe klinkt verleidelijk en warm met zijn tenor in de drukkende Volgazaal. Karel Boehlee’s solo’s sluiten naadloos aan en drummer Willie Jones III en bassist Uli Glaszmann vormen een sterke ritmesectie. Romantisch, klassiek bijna, met her en der een pittig randje, waarbij Wempe ook durft om klein te spelen. Puur op ruimte, melodie en emotie zonder met duizend noten te strooien. Goed begin!
Op de eerste verdieping hangt weer uitdagende kunst en fotografie, samengesteld door Wim van Zon. Dit jaar is de Amerikaan Easton Davy onder meer te gast als live painter. Ook is er eigenzinnig en vooral kleurrijk werk van de Italiaan Massimo Chipccia. Op verschillende plekken (Mekon, 2e verdieping) hangt ook werk van Nederlandse fotografen zoals Jelmer de Haas en Han Bennink. Fotografe Joke Schot voegde last minute beelden toe van Umbria Jazz.
In de Hudson was vooral traditionele jazz te horen van trompettist Terence Blanchard. De man uit New Orleans staat enerzijds bekend om zijn lokale roots, anderzijds juist om zijn orkestrale filmscapes. De huiscomponist van Spike Lee klonk nu wat minder avontuurlijk; zijn sferische soundscapes waren afwezig, wat door de jaren heen toch zijn signatuur heeft gevormd. Zijn glijdende, pittige toon klonk wel als vanouds en drummer Jeff Tain Watts en jong talent, pianist Fabian Almazan gingen goed los in hun improvisaties. Geen vuurwerk, wel flinke klasse.
Ons eigen trompetwonder Eric Vloeimans trad in de Amazon zaal aan met Martin Fondse, een altijd prettige combinatie. Vloeimans speelde met zacht fluweel in een stuk van Fondse, heel sfeervol ingespeeld door het Limburgs Symphonie Orkest.
Frente Cumbieiro presenteert in Darling zaal Ondatropica uit Colombia met cumbia klassieke stijl en modern. Will ‘Quantic’ Holland heeft het album van de band geproduceerd samen met bassist Mario Galeano ( Colombia). Dit is de live-band die de muziek van de 42 meest creatieve talenten uit Colombia ten gehore brengt. . Oude vossen en jonge garde en dansmuziek bij uitstek. Ze spelen cumbia en ska, een opwindende combinatie.
Intussen is in de grote Nile bassist Larry Graham met Level 42’s Mark King aan het spelen. Larry: we kennen elkaars muziek. Maakt de muziek meteen n stuk pittiger. Met zangeres Ashling ’Buiscuit’ Cole zingt hij een mooi duet. Even naar buiten naar de Mississippi naar de funky grooves van The Syndicate met zang in het Arabisch en Indiaas. De band hield na het overlijden van Joe Zawinul in 2007 zijn muzikale erfenis in ere. Dit is erg sterk. Percussie (shakers) nu eens goed te horen.Dan weer terug…..want: Mark King is officiele gast bij Larry Graham maar ineens staat Prince er….Wat? Prince? De Prince?? Hij speelde wat op een fel gekleurde gitaar mee, grote hoed op….iedereen nerveus….en de kleine reus wordt nu verwacht bij Santana !
More to follow !
Jazzism: Angelique van Os, Rik van Boeckel, Kees Smallegange, Jan Jasper Tamboer, Paul Evers
