Met een knipoog naar John Coltrane’s 1965-titel A Love Supreme is de spirituele sfeer gezet. Als Soulquarian van het eerste uur tot en met recente Robert Glasper-samenzweerder heeft Bilal al voldoende streepjes voor, en hij heeft dat zelfs op John Coltrane, want hij weet spiritual wèl met funk te combineren, ook zonder vette baslijnen! Bilal heeft zijn funk van binnen en roept daarmee een spanning op, die verslavend werkt op zijn luisteraars. Uit dit dozijn nieuwe eigen nummers (omlijst door intro en outro) valt direct op te maken, dat Bilal lekker in zijn vel zit en zijn definitieve vorm lijkt te hebben gevonden. Om daar dan meteen weer even excellent uit te ontsnappen in een track als Slipping Away, waarin na een gevoelige start a la Browning Bryant (maar wie kent die naam nog?) naar de climax toe alle registers worden opengetrokken. Butterfly (in duet met toetsenist Glasper) stroomt over van emotie dankzij de overheersende falsetstem en zo kent dit sublieme album meer hoogtepunten. Verslavend indeed!
Sjeng Stokkink
