Gilad Atzmon speelt enkele verbluffend goede en indringende solo’s op dit nieuwe album dat hij met zijn quartet maakte.
Altsaxofonist en klarinettist Gilad Atzmon (1963) heeft een werkelijk prachtig album gemaakt met zijn groepsgenoten Daniel Bulatkin (piano), Taras Volos (bas) en Dušan Černák (drums). Atzmon groeide op in Jeruzalem maar werd in 2002 Brits staatsburger. Ondertussen haalde hij in Essex nog een master’s degree in filosofie. Hij is bekend als een recalcitrante schrijver maar heeft ook een imposante status als jazzmusicus, vroeger vooral op tenorsax, nu vaker op alt – hoewel in zijn spel de adoratie voor Coltrane steeds doorklinkt. Zijn altsax klinkt bijna net zo volumineus als dat van een tenor. In 2003 werd zijn album Exile in Engeland jazzplaat van het jaar.
Vijf stukken staan er op dit nieuwe album; daarvan heeft Atzmon er twee zelf geschreven, Volos en Bulatkin droegen er elk ook één bij, en er is nog de standard My Old Flame. Atzmon speelt enkele verbluffend goede en indringende solo’s. Het slotstuk is Atzmons eigen Autumn In Baghdad – een melancholieke ode aan een stad die zo mooi zou kunnen zijn. En het titelstuk is bijna een klaagzang over al de stommiteiten in de wereld.
Coen de Jonge
Praying For More Songs To Come – Gilad Atzmon, Daniel Bulatkin, Taras Volos & Dušan Černák (Hlava XXII)
