Menu Sluiten
Zack Lober

Albumrecensie: ‘So We Could Live’ – Zack Lober

Na zijn stilistisch avontuurlijke debuut NO FILL3R presenteert contrabassist en componist Zack Lober zijn 2e album: So We Could Live.

Voor dit nieuwe hoofdstuk voegt hij de gerenommeerde tenorsaxofonist Jasper Blom toe aan zijn kerntrio met Sun-Mi Hong (drums) en Suzan Veneman (trompet). So We Could Live is een gelaagd en persoonlijk werk. Het is opgedragen aan Lobers overleden vader en, breder, aan allen die zich opofferen voor anderen. Het album is zowel een lofzang op de jazztraditie als een onderzoek naar nieuwe compositorische mogelijkheden. Samen met muzikale geestverwant Ben van Gelder koos Lober voor een directe opnamesetting in 1 ruimte. Dat versterkt de dynamiek en improvisatiekracht van het ensemble.

De opener Joe Type Tune verwijst naar Joe Hendersons iconische akkoordloze album State Of The Tenor. Het vertrekt vanuit een eenvoudige baslijn die ruimte schept voor interactie tussen Blom en Hong. In Behind A Myth verkent Blom atonaliteit ‘met tonaliteit op de loer’. Terwijl The Loose End juist leegte centraal stelt. Trompet en sax wisselen elkaar daarbij af in de hoofdrol.

Het meest intieme moment is Lobers solomedley Dad, verweven met Besame Mucho, het huwelijkslied van zijn vader en stiefmoeder. Hier wordt de bassist ook verteller. Daarna Bloms Landscape, een dialoog tussen blazers en bas. Feathered Head is geïnspireerd door Dave Hollands Conference Of The Birds. De titeltrack besluit contemplatief: wat begint als een meditatieve klankruimte mondt uit in een emotionele climax met Hongs drumsolo als catharsis.

So We Could Live vormt zo een zorgvuldig gecomponeerd narratief waarin traditie en vernieuwing elkaar omarmen. Een muzikale overweging over wat het betekent om te leven, te luisteren en te spelen.

Arjan Klaver

‘So We Could Live’ – Zack Lober (Zennez Records) uit op 3 oktober 2025

Deel bericht

Laatste recensies