Op Orbits van The Circling Sun klinkt een van echo van de jaren 60 en 70 door. Al staan de bandleden wel met beide benen in het heden.
het debuutalbum Spirits van The Circling Sun schreven we 2 jaar geleden het volgende: ‘Dit kleurrijke gezelschap heeft een muzikale ontdekkingstocht ondernomen die hopelijk nog lang niet voltooid is.’ En zie, de oorspronkelijke ad hoc-groep uit Nieuw-Zeeland zet haar avontuurlijke reis voort.
De bandleden zijn afkomstig uit verschillende bands met als uitvalsbasis Tāmaki Makaurau – Maori voor Auckland. Saxofonist/toetsenist Cameron Allen, vibrafonist/trompettist Finn Scholes, saxofonist/fluitist J.Y. Lee en drummer/percussionist Julien Dyne trappen af met Constellation. Het is een song met gelaagde Afro-Cubaanse ritmes, sax- en pianosolo’s, waarop al een licht stilistische verschuiving ten opzichte van hun eersteling te horen is.
Maar dan worden de bakens rigoureuzer verzet. Opvolger Mizu, dat ook op single is verschenen, laat een latinvibe horen die onmiskenbaar naar Jorge Ben, Jobim of Azymuth verwijst. De derde song Seki doet daar zelfs nog een schepje bovenop met fraai relaxt pianospel van Guy Harrison. Braziliaanse jazz vormt hier dan ook de voedingsbodem, maar ook is de spirituele invloed van astrale pioniers als Pharoah Sanders en Sun Ra voelbaar aanwezig. Mooie toevoeging is het Love Affinity Choir dat diverse tracks van heerlijk relaxte, melodieuze vocalen voorziet die een instrument op zichzelf zijn.
De echo van de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw klinkt erin door. Al staat The Circling Sun met beide benen in het heden. De organische instrumentatie krijgt subtiel tegenwicht van een door modulaire synthesizers voortgebrachte futuristische sound. Reuzensterk album. Benieuwd hoe deze ontwikkeling verder gaat.
Marcel Haerkens
Orbits wordt uitgebracht door Soundway Records
