In tegenstelling tot wat de bandnaam doet vermoeden, is Samantha Martin niet afkomstig uit het zuiden van de Verenigde Staten, maar uit Edmonton, Canada. Wel is ze beïnvloed door zangeressen als Aretha Franklin en Sharon Jones.
En in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten tijdens de heersende pandemie besloot ze met haar uitgebreide band, voorzien van achtergrondzangeressen en een stel blazers, de opvolger op te nemen van haar in 2015 verschenen en veelgeprezen album Send The Nightingale. The Wreckless One is een volbloed soulplaat, waarop de diepe, af en toe rauwe stem van La Martin omlijst wordt door een soepel opererende band, waarin naast vocalen en blazers ook de verscheidenheid aan toetsen (Hammond, Farfisa) opvalt. Alle nummers heeft Martin, alleen of samen met haar band, geschreven, uitgezonderd Meet Me In The Morning van de hand van Bob Dylan, dat een puntige Stax-benadering kreeg. Dat Samantha Martin een groot talent is, blijkt uit de diversiteit aan nummers die uit haar pen is gevloeid. Ze schrijft smeltende soulballads als I’ve Got A Feeling, maar ook een up tempo tracks als Pass Me By, dat zomaar aan de mengtafel van Phil Spector ontsproten zou kunnen zijn, wall of sound and all. Rauwe emotie behoort ook tot haar repertoire, zo blijkt uit het hartverscheurende Better To Have Never. Zelden is liefde (sverdriet) treffender onder woorden gebracht. Het is te hopen dat de reisbeperkingen snel worden opgeheven, zodat we Samantha Martin en haar band in volle glorie kunnen aanschouwen. Onthoud die naam!
Dietmar Terpstra
