Voor Talé, de opvolger van La Difference (2009) heeft Salif Keita de samenwerking gezocht met Gotan Project’s Philippe Cohen-Solal die het album produceerde. Salif Keita is in het verleden heen en weer geswitcht van traditioneel naar modern. In eerste instantie kan de door Cohen-Solal geproduceerde electro-sound storend overkomen maar dat is vooral het geval in het bijna ambient klinkende Aprèss-demain waarin Manu Dibango opduikt in een soort Afro-electro-jazz track. De samenwerking met de Britse rapper Roots Manuva in C’est bon, c’est bon is veel sterker, beter is nog die met Bobby McFerrin in Simby waar Salif Keita een hele nieuwe weg inslaat. Beider stemmen versterken elkaar in een hoogstaand vocaal experiment. De electro-start in de politieke satire Samfi is erg pakkend. Aandoenlijk is het mede door kinderen gezongen Natty. Fraai is de Afro-latin Tassi. In de titelsong blijft Salif Keita het dichts bij zichzelf. Cherie s’en va is aanvankelijk het meest traditioneel getint tot Esperanza Spalding er vocaal en bas spelend extra cachet geeft. Als hun stemmen samenklinken, hoor je goed hoe hun muzikale werelden verschillen en hoe ze die toch weten samen te brengen.
Rik van Boeckel
Jasper Somsen/Enrico Pieranunzi/Gabriele Mirabassi – Traveller’s Ways (Challenge Records)
Je kunt een reis tot in de puntjes voorbereiden. Lijstjes voor noodzakelijke bagage, verzekeringspapieren, routekaart. Er kan je niks gebeuren. Op de bonnefooi kan ook.
