De filosoof Immanuel Kant hield het ons al voor: we moeten streven naar een betere wereld, ook als dat lijkt op onbegonnen werk. For A Better Tomorrow is ook de titel van het nieuwe album van de Luxemburgse pianist Michel Reis. Oppervlakkig aangehoord denk je eerst dat dit het zoveelste album is in de eindeloze rij met gepinkel in de categorie ‘mood piano’. Yogaleraren maken er graag gebruik van. Maar we moeten er echt naar luisteren, met aandacht. En dan blijkt dat Reis een groot talent is – hij speelt zijn stukken op het eerste gehoor overzichtelijk, goed te verteren. Maar vervolgens komt naar boven dat er een groot raffinement in zijn stukken zit. Nuances, durf – maar geen opzichtige effecten. Waar verstopt men de diepte? Aan de oppervlakte. Ook van een filosoof.
Coen de Jonge
