In 1954 was Chet Baker 24 jaar en toen al een idool van moderne jongeren. Hij had zijn succes met Gerry Mulligan en My Funny Valentine al in de boeken staan.
Op deze plaat werd hij door Columbia als solist gepresenteerd. Met een keur aan West-Coast-musici als saxofonist Zoot Sims, pianist Russ Freeman, dummer Shelly Manne, ze waren zo populair dat ze in romans terechtkwamen. De plaat bracht songs waarmee Chet zijn leven lang voort kon. You Don’t Know What Love Is, bijvoorbeeld.
