Menu Sluiten

Veel afwisseling op Rockit festival

De 4e editie van Rockit blinkt uit in veelzijdigheid, zowel qua stijlen als sferen. Het is daarmee toegankelijk voor een breder en jonger publiek. Tussen het vele instrumentale geweld staan vocale rustpunten geprogrammeerd. Zeker een van de beste edities tot dusver.

Tekst: Angelique van Os | Fotografie: Gerrie van Barneveld

Bill Frisell & Harmony Trio

Rockit trapt af in de Challenger (Kleine Zaal) met een dromerige mix van blue grass, jazz- en countryinvloeden door Bill Frisell en zijn Harmony trio. De gedragen en loepzuivere zang van Petra Haden (dochter van bassist Charlie Haden) staat hierbij centraal. Mooi omlijst door achtergrondzang en subtiele begeleiding van cellist Hank Roberts en bassist Luke Bergman. Frisell beweegt met genuanceerd spel rondom Haden. De sfeervolle stukken sluiten fraai aan op de close-harmony zang en het bevlogen spel van de snaarinstrumenten. De vocalise lijnen overtuigen minder; zijn bijna schools gezongen. Soms is het repertoire wat zoetsappig, hoewel het verrassend blijft door onverwachte dissonanten en harmonische wendingen.

MoodSwing Reünie

Vroeg op de avond beleven we al een hoogtepunt.Tijdens het eerste nummer windt saxofonist Joshua Redman al de volle Enterprise (Grote Zaal) om zijn vinger met zijn herkenbare sound en vingervlugge spel. Hoe kan het ook anders, want hij is ‘terug’ met zijn All Star band waarmee hij in 1994 het tijdloze MoodSwing album opnam. Brad Mehldau (p), Christian McBride (b) en Brian Blade (d), behoeven uiteraard geen introductie. Zij vormden destijds het getalenteerde kwartet. Met hun reünie en bijbehorende RoundAgain album brengt het viertal straight ahead jazz en moderne composities van het hoogste niveau.

Zowel als collectief als individueel weet het fenomenale kwartet elkaar blindelings te vinden. Met lyrische lijnen, stuwende grooves en uitmuntende solo’s, waarbij vooral Redman en McBride voor vuurwerk zorgen. Elke noot is raak, elke ritmewisseling klopt. Weliswaar is het veel muzikale informatie, maar wat een super power group!

Redman-Mehldau-McBride-Blade

Arooj Aftab

Terug naar de Challenger voor wereldse en betoverende klanken van de Pakistaanse/ New-Yorkse singer-songwriter en producer Arooj Aftab. Haar vorig jaar uitgebrachte album Vulture Prince werd lovend ontvangen. Ze betreedt het podium met gitarist Gyan Riley en op viool Darian Donovan Thomas. Het tweetal is perfect op elkaar ingespeeld en heeft een prachtige rijke sound. Mede door het gebruik van loopstations en effecten.

Aftabs’ stoere voorkomen en gereserveerde uitstraling zijn uiterlijke schijn. Want tijdens haar introductie excuseert ze zich voor haar zonnebril: ‘We zijn acht uur onderweg geweest vanuit Denemarken en ik had geen puf om make-up te doen. En ik ben te moe om wijn te drinken, maar doen jullie dat vooral wel!’, zegt ze. Haar luchtige presentatie (inclusief rode rozen gooien naar het publiek) staat haaks op de mystieke ingetogen songs. De dromerige sound wordt versterkt door de fluwelen zang van Aftab. Ze zingt voornamelijk in het Udu en is uitgelicht met veel galm. Haar trage stukken vormen een mix van traditionele Pakistaanse muziek, minimaal music en ambient. Er had meer diversiteit qua ritmewisselingen, tempi en zanglijnen (alles is lang en uitgesponnen) mogen zijn, maar Aftab’s muziek resoneert en intrigeert tot de laatste noot.

Arooj Aftab

Marike van Dijk

Nederlandse acts zijn ook aardig vertegenwoordigt op Rockit, met de melancholische spannende stukken van Kika Sprangers, Balkan meets Israëlische nu swingjazz van Guy Salomon Group en Marike van Dijk met haar eigenzinnige Stereo Graphic Ensemble. Van Dijk’s orkestrale stukken zijn onderdeel van de vrije compositieopdracht die ze toegekend kreeg van het NN North Sea Jazz Festival. Haar werk is meeslepend, avontuurlijk en varieert tussen opzwepende grooves en een flirt met avant garde. De saxofoniste vlamt af en toe zelf als solist, maar toont vooral een sterk collectief.

Marike van Dijk met het Stereo Graphic Ensemble 

DOMI & JD BECK

Een tweede hoogtepunt vormt het meest gehypet jazzduo van internet: DOMI & JD BECK. De Challenger is afgeladen vol voor de ‘muzikale adoptiekinderen’ van Anderson. Paak die een klein half jaar geleden hun debuutalbum Not Tight uitbracht op diens label Apeshit.

Live zet het jonge tweetal een strakke set neer vol complexe harmonieën, lyrische melodieën van toetseniste Domi Louna en stuwende ritmewisselingen, variërend van drum ‘n base, moderne jazz tot vette hiphop en funkgrooves van Beck. Het duo verveelt geen moment, wat mede komt door de relatief korte stukken, die variëren van werk van Wayne Shorter, STUFF, eigen werk geschreven met Paak, Thundercat en icoon Herbie Hancock. Ook live zijn ze een sensatie, waarbij de energie non-stop hoog is en het publiek uitbundig meedeint.

Domi & JD Beck

Fergus McCreadie

Twee jaar geleden raasde de Schotse Fergus McCreadie als een komeet de Europese jazzscene binnen. Met zijn akoestische trio heeft hij een flinke live-reputatie opgebouwd. Ook in Groningen brengt hij met bassist David Bowden en drummer Stephen Henderson virtuoos en dynamisch spel, met een vleugje melancholie waarbij hij zich beweegt tussen Schotse folk en moderne jazz. De pianist brengt hierbij een mooie balans tussen uitbundige en soms hypnotiserende stukken en verstilde composities, die door de weelderige melodieën een filmisch karakter hebben.

Fergus McCreadie

James Francies

Pianist James Francies doet er vervolgens een flinke schep bovenop. We hadden hem al gespot afgelopen North Sea Jazz en ook nu raast hij met zijn vuurspuwende virtuoze spel over de vleugel, afgewisseld met repeterende motieven op synthesizer. Bassist Burniss Travis en de onvermoeibare drummer Jeremy Dutton vormen een geoliede machine met strakke hiphop en funk grooves. Robert Glasper meets Tigran Hamasyan and beyond. En wanneer gast en best friend Joel Ross meedoet volgt een prachtig intermezzo.

James Francies

Deze editie van Rockit blinkt uit in veelzijdigheid, zowel qua stijlen en sferen en is daardoor toegankelijk voor een breed, jonger publiek, waaronder ook meer vrouwen, zonder dat het diens gedachtegoed tekortdoet. Acts als Lizz Wright en Lady Blackbird zijn een verademing tussen het vele instrumentale geweld. En wat is er veel toptalent op één avond in huis! Zeker een van de beste edities tot dusver.

Lizz Wright

 

Deel bericht

Laatste nieuws