Pianist Roberto Magris (1959) is een iets jongere Italiaanse tegenhanger van Rein de Graaff (1942). Lovely Day(s) is zijn eerste solo-album.
Roberto Magris maakte sinds 2007 meer dan 20 albums voor het label JMood uit Kansas City, vaak met prominente Amerikaanse sidemen zoals bassist Art Davis, de drummers Albert Heath en Idris Muhammad, en de saxofonisten Ira Sullivan en Herb Geller. Nu heeft hij voor het eerst een soloalbum opgenomen, en daarbij heeft hij zijn gebruikelijke bopstijl grotendeels verruild voor een meer ingetogen, soms impressionistische aanpak. Zelfs een hoekig thema als Thelonious Monks Bemsha Swing klinkt hier eerder lichtvoetig.
De repertoirekeuze is zeker origineel: twee composities van Andrew Hill (Laverne en Reverend Du Bop), een tweede Monk-thema (Let’s Cool One), Billy Strayhorns A Flower Is A Lovesome Thing, Billy Gaults The Time Of This World Is At Hand, Leonard Bernsteins Lonely Town en Steve Kuhns Saga Of Harrison Crabfeathers. Het openingsstuk Blues Clues is van Magris zelf.
In het booklet legt Roberto Magris uit dat McCoy Tyner, Randy Weston, Thelonious Monk, Bud Powell en Oscar Peterson zijn oorspronkelijke helden waren. ‘I got into bebop, just when the rest of the world was getting into freejazz!‘ Maar met dit album wil hij eer betonen aan een breder gezelschap pianisten.
Bert Vuijsje
Lovely Days – Roberto Magris (JMood) is uit op 1 september 2025
