Raul Midón

Lost & Found
ReKondite ReKords
Jazz/Fusion
Het leukste stuk van dit album is Wall Of Indifference. Daarop horen we de blinde gitarist/zanger met een trio: naast hem Federico Peňa op piano en Richard Hammond op bas. Een langzaam nummer dat begint met een bluesy after midnight-piano en daarna de lichte stem van Midón, die als een soort crooner een weemoedige tekst zingt. Een uitvoering die je echt niet kunt aanduiden met smooth folk of alt-pop, zoals de publiciteitsbijlage suggereert. Dezelfde bezetting horen we in Ocean Of Doubt, maar dat is op-en-top rockende fusion. Ook de rest van het album past veel beter in bakjes als fusion, r&b, soul jazz of zelfs jazzrock. Zoals de springerige rock waltz Next Time, met een vette strijkerssectie. A Condition Of Love doet Midón vrijwel alleen, als programmeur, bassist, gitarist en zanger – bij dat laatste geholpen door de stem van de Ethiopische vocaliste Wayna. Een geslepen productie.
Coen de Jonge