Kurt Edelhagen & His Orchestra

The Unreleased WDR Jazz Recordings 1957-1974
Jazzline Classics/Delta Music (3 CD’s)
Jazz
In het kostbare standaardwerk The History of European Jazz (Equinox) meldt auteur Martin Pfleiderer dat Kurt Edelhagen (1920-1982) de meest belangrijke Duitse orkestleider was vanaf 1957 tot midden jaren zeventig. Alleen Erwin Lehn en zijn Südfunk Tanzorchester kwam een beetje in de buurt. Als puber die in die beginjaren gekleefd zat aan de zwart-wittelevisie als er jazz op te zien was, kan ik dat bevestigen. Edelhagen was een enorme opluchting, naast de stortvloed van onuitroeibaar gemütliche Unterhaltung waar de meeste mensen behoefte aan schenen te hebben. Daar kwam bij dat Edelhagen in de jaren die volgden ook veel Nederlandse musici in zijn orkest opnam. In de collectie die nu door Dr. Bernd Hoffmann is samengesteld, treffen we landgenoten aan, hoewel sporadisch: vier arrangementen van Rob Pronk, onder meer I Remember Clifford, waarin hij tevens de glorieuze trompet­solo speelt, en zijn eigen compositie The Sentence (1969). Ook Ferdinand Povel kreeg een solo toebedeeld in Not Later Now, naast trompettist Benny Bailey. En in het laatste stuk Ow Dallab (1974) was er zelfs soloruimte voor pianist Rob Franken, naast componist Kenny Wheeler. De hoogste soloscores zijn voor trombonist Jiggs Whigham en altist Derek Humble. De muziek werd in die eerste jaren behoorlijk geïnspireerd door Count Basie, Woody Herman en Stan Kenton, maar allengs kwam er meer identiteit en variatie, door gastsolisten als Toots Thielemans, Maynard Ferguson en Philly Joe Jones. Swingen konden ze best, dat vooroordeel mag nu worden opgeruimd.
Coen de Jonge