Jean-Luc Ponty

No Absolute Time
MPS
Jazz/Fusion
Van sommige virtuozen wordt er maar één in de honderd jaar geboren. Jean-Luc Ponty valt absoluut in deze categorie. Als je vader vioolleraar is en je moeder pianodocent dan zit muziek je in het bloed. Toen Ponty al werkzaam was als klassiek violist, was hij niet gevaccineerd en kreeg het jazzvirus hem te pakken. Hij trok naar de Verenigde Staten en werkte daar samen met onder anderen de hogepriesters van de fusion George Duke en Frank Zappa. Sindsdien is de lijst met nummers waarop Ponty mee speelt schier eindeloos. De techniek schrijdt voort. Na het album Open Mind werd ook No Absolute Time geremasterd. Ponty heeft diverse albums gemaakt met West-Afrikaanse musici. Een aantal tracks op No Absolute Time bestaat uit aanstekelijke West-Afrikaanse ritmes. Wat een ritmesectie! De percussie is opzwepend, maar overheerst niet. De percussie wordt gecombineerd met de ritmische en melodieuze baslijntjes van Guy N’Sangué. Daar weer bovenop wordt een laagje keyboard aangebracht. Het volgende laagje bovenop deze fusionspekkoek bestaat uit de solo’s van Ponty. Dat hij van huis uit klassiek violist is, hoor je in zijn briljante melodielijnen. Een fraai voorbeeld van ritme is het nummer Dance Of The Spirits. Dit combineert mooi met de geplukte vioolsolo, een van de handelsmerken van Ponty. Forever Together is ook al zo’n geslaagd huwelijk van fusion met West-Afrikaans. Another match made in heaven! Er zit geen trompet bij. Dat geeft niet. Ik neem mijn hoed af en steek de loftrompet uit!
Jeffrey Dekker