Menu Sluiten
mulligan meets monk

Gerry Mulligan en Thelonious Monk

Mulligan Meets Monk

Craft Recordings/Concord

Mulligan Meets Monk stamt officieel uit 1957. Sindsdien verschenen verscheidene re-releases op vinyl en cd, al dan niet geremasterd en met outtakes. Nu is de de plaat opnieuw uitgebracht als mono mix van de originele mastertape. Thelonious Monk met zijn dissonant en dwars ritmisch pianospel was de tegenpool van baritonsaxofonist Gerry Mulligans melodieuze en transparante uithalen. Ondanks hun totaal verschillende karakters, waren ze goed bevriend. Mulligan Meets Monk is vreemd genoeg het enige album waarop ze samen te horen zijn.

Begeleid door de eminente ritmesectie Wilbure Ware (contrabas) en Shadow Wilson (drums) zet het tweetal de tanden in vier Monk-composities: (Round Midnight, Rhythm-A-Ning, Straight No Chaser en I Mean You, dat hij samen met Coleman Hawkins  schreef). Verder een nummer van Mulligan (Decidedly) en een cover (Sweet And Lovely van Lemare, Arnheim & Tobias). Prachtig om te horen hoe Monk Mulligan in de klassieker Round Midnight voorzichtig naar het hoofdthema leidt. Hem zachtjes accenten aangevend, begeleidt. Om aan het eind de hoofdmelodie subtiel over te nemen, terwijl Mulligan automatisch zachter gaat spelen. Ook in de meer swingende tracks is dit wederzijds respect en de verfijnde interactie tastbaar aanwezig. En dan te bedenken dat de plaat oorspronkelijk met een bigband zou worden opgenomen. De tweedaagse sessie waaruit deze opnamen voortkwamen waren bedoeld als opwarmertje. Uiteindelijk vond met het resultaat zo indrukwekkend dat het album zonder verdere aanpassingen is uitgebracht. En dat is maar goed ook.

Marcel Haerkens

Deel bericht

Laatste recensies

Rick James

Collected Music On Vinyl Rick James (1948-2004) is een van de meest tragische figuren uit de muziekgeschiedenis. Met zijn punkfunk, een sophisticated kruisbestuiving van funk,

Lees verder »

Joe Armon-Jones

All The Quiet (Part 2) Aquarii Records 2 maanden na Part 1 verschijnt het 2e All The Quiet-album van de Britse toetsenist Joe Armon-Jones. Wederom

Lees verder »