West Coast in Amsterdam (1956-1960)
Nederlands Jazz Archief, Serie Jazz at the Concertgebouw
Jazz
West Coast-jazz, Stan Kenton, tjonge jonge. Daar kon je op zeker moment niet mee aankomen. Het moest East Coast zijn, Art Blakey en zo, niet dat slappe blanke aftreksel uit Californië. Altsaxofonist Bud Shank werd in 2007 nóg kwaad over die overdreven correctheid. ‘‘Wat is dat dan, West Coast-jazz? Ik weet het echt niet. Het is ook absoluut niet waar dat de zogenaamde West Coast-jazz vooral door blanken werd gespeeld. Die West Coast-rage was vooral ook een marketing-stunt.’’ Dichter Remco Campert had in elk geval geen last van zulke artistieke scrupules. Die was lid van de Stan Kenton-fanclub, lang voordat hij poëzie maakte over knuffeljunk Chet Baker. Waarschijnlijk had Campert groot plezier beleefd aan het cd-drieluik dat het NJA heeft uitgebracht onder de titel West Coast in Amsterdam. Neem nou het concert van Stan Kenton, opgenomen op 28 april 1956. Het geluid is niet fantastisch, de band zelf staat wat op de achtergrond, maar dat heeft als voordeel dat we het drumwerk van Mel Lewis in volle glorie horen, plus de stuwende kracht van bassist Curtis Counce – een man van kleur, jazeker. Niet swingen? Je weet niet wat je hoort, bijvoorbeeld in Young Blood van Gerry Mulligan. Ook de andere bestanddelen van dit pakket laten enerverende swing en luisterrijke solo’s horen. Groepen met Bud Shank en Bob Cooper, later aangevuld met de grootse zangeres June Christy, drummer Shelly Manne & His Men – en als slotstuk twee optredens van het Jimmy Giuffre Trio.
Coen de Jonge
Jasper Somsen/Enrico Pieranunzi/Gabriele Mirabassi – Traveller’s Ways (Challenge Records)
Je kunt een reis tot in de puntjes voorbereiden. Lijstjes voor noodzakelijke bagage, verzekeringspapieren, routekaart. Er kan je niks gebeuren. Op de bonnefooi kan ook.
