Brad Mehldau

Jacob’s Ladder
Nonesuch Records/Warner
Jazz/fusion
Onnavolgbaar, de output van Brad Mehldau. Hij werd bekend met pure jazz, maar de Amerikaanse pianist wisselt dat altijd af met albums die naar pop, klassiek of elektronica neigen. Op Jacob’s Ladder herleeft Mehldau de muziek van zijn jeugd, op geheel eigen onvoorspelbare wijze. Als tiener was Mehldau in de ban van progrock en dat bleek een opstap naar de jazz en de fusion van Miles Davis, Weather Report en Mahavishnu Orchestra. Mehldau kent geen heilige huisjes. Hij pakte voor Jacob’s Ladder progklassiekers als Tom Sawyer van Rush, Cogs in Cogs van Gentle Giant en Racecar van Periphery op en trekt ze naar zich toe. In drummer Mark Guiliana heeft hij de afgelopen jaren zijn ideale muzikale metgezel gevonden. Wat deze twee produceren is onnavolgbaar. Herr und Knecht bijvoorbeeld, is robuust, ruw, druk en imposant en schurend. Krautrock meets vrije jazz, heerlijk dwars. Met het drieluik Cogs in Cogs (Dance, Song en Double Fugue) neemt Mehldau de Gentle Giant-compositie van The Power And The Glory onder handen, met Becca Stevens als zingend middelpunt. Prachtig is ook Mehldaus bewerking van Peripherys Racecar, waarvan de tekst door gitarist Pedro Martins in het Portugees gezongen wordt als Vou Correndo Te Encontrar. De song krijgt daardoor een volledig andere lading. Nog maar drie jaar na het meesterlijke Finding Gabriel is Jacob’s Ladder weer een hoogtepunt in Mehldaus oeuvre. Juist doordat hij volstrekt zijn eigen weg gaat, worden zijn albums alleen maar uitdagender en zijn oeuvre indrukwekkender.
Dick Hovenga