The Second Time Around mag worden beschouwd als een herschepping van een plaat uit 1965. Het was destijds een lichte sensatie.
De iconische zangeres Rita Reys zou een plaat maken met de Amerikaanse grootmeester Oliver Nelson. Hij had een grote staat van dienst als arrangeur van belangrijke albums zoals The Blues And The Abstract Truth. Reys was er bij aanvang niet zo enthousiast over en zei: ‘ik pas nu eenmaal niet goed bij een bigband’. Maar de arrangementen waren voortreffelijk.
In 2023 ontdekte het Nederlands Jazz Archief de originele manuscripten van Nelson. Ze werden gebruikt in de concertserie Dutch Jazz Heritage, een samenwerking tussen het archief en het JOC.
Op dit album vertolken 2 generaties jazzvocalisten de tijdloze arrangementen. Fay Claassen wordt vaak gezien als opvolgster van Rita Reys. Ze moet een toegeeflijke bui hebben gehad om de vocale rol met 2 andere zangeressen te willen delen. Ze had dit namelijk ook makkelijk alleen kunnen doen. Anna Serierse kan haar stem solistisch en als instrument gebruiken. En Esther Van Hees is een veelzijdige zangeres met een diepe liefde voor jazz en het luisterlied.
Misschien was concentratie op 1 zangeres wel nuttig geweest. Nu komen de diepere lagen in de tekst van een ‘torch song’ als Ill Wind niet echt uit de verf. Daar staat tegenover dat de arrangementen van Johan Plomp een feestelijke gebeurtenis maken van de strikt instrumentale stukken Stolen Moments en Hoe Down.
Coen de Jonge
