Orchestra Pantra Sein Hla Myaing uit Mandalay, Myanmar, het vroegere Birma beet op de tweede dag van de Music Meeting in Nijmegen het spits af in de extatische Apollo. Het was de allereerste keer, dat we dit bijzondere orkest hier konden bewonderen.
Door: Pieter Franssen
Zes zittende muzikanten omringd door een exotisch arsenaal aan onbekende instrumenten, zoals de goudkleurige diatonische 21 drums sterke cirkel, een dito gekleurde diatonische gongcirkel en de Birmese hobo leverden een spectaculaire aanblik op met hun onalledaags imponerende reeksen van ritsel-, ruis- en suisgeluiden op, gevoed door diepe klanken van spectaculair ogende trommen en slagwerk. Resulterend in verschuivende ritmes en klankpatronen in een hallucinerend hoog geluidsspectrum. Publiek zat op het puntje van de stoel om dit ritueel rond de gebraden kip over zich heen te laten spoelen. Sierlijke, acrobatische dans maakte deze muzikale hors d’oeuvre helemaal af
Ben Williams Soundeffect
Ben Williams, met afstand de meest melodieuze bassist die er rondloopt op het Westelijk halfrond, haalt zijn inspiratie bij Duke Ellington, Stevie Wonder en onder meer Pharrell Williams en Nirvana. Zijn kwartet met de zeer precies spelende John Davis op drums en zijn vaste alt/tenorsaxofonist Strickland begon dan ook met een nummer van N.E.R.D. De hele set van het kwartet leidde tot een soort van woordloos genieten. Eendrachtig creëerden ze een optreden om helemaal stil van te worden en het leek alleen maar vanzelfsprekend om hun meezingbare melodieën mee te neuriën. Louterend en rustgevend en wonderschoon met alle aandacht voor de melodie, in plaats van het cerebrale.
Opvallend veel bezoekers bleken de beroemde jazzdrummer Brian Blade te kennen., (‘Hee, Wayne Shorter en zijn Fellowship, man’). Met Santa Rosa presenteerde hij zich als zanger/gitarist in een tamelijk intense country- en gospelact. In een snikhete tent genoot het merendeel van de fans van snoeiharde ’70’s countryrock, geënt op Neil Young en de sound van bekende countryduo’s als Alison Krauss en Robert Plant of, nog verder terug Gram Parsons en Emmylou Harris. De jonge zangeres Kelly Jones met haar hartverscheurende stem was daar debet aan. Ze sloten af met Uncloudy Day van de Staple singers met een bottleneckgitarist, die door merg en been sneed en een meezingende pianist.
Bij de goed geconserveerde 76 jaar jonge Colombiaanse diva Toto La Momposina y sus Tambores konden we voor t eerst deinen en de heupen schudden op de Afro Latin Night, waar Bitori, Africa Negra en African Salsa de muzikale lakens uitdeelden, of je ermee om de oren sloegen. De veelkleurig uitgedoste Toto, La Reina de Cumbia ,trad op in het kader van haar tweede retrospectiefalbum Oye Manita, en deed dat met wervelende verve,
Daarna speelden zich weer hele andere danstaferelen af bij het door Analog Africalabel herontdekte Bitori op het Mondoveld. De ruim 80jarige Kaapverdische accordeonist en bandleider Bitori en zanger Chando Graciosa brachten met hun kornuiten razendsnelle, door het Portugese koloniale regime lange tijd verboden, funana, waar nu iedereen, jong en oud volledig uit het dak ging. Opzwepend tot in de hoogste versnelling, aangejaagd door ferro, gaita, cajon en de stuwende percussieve samenzang.
Africa Negra , de beroemdste band uit de uit de Westafrikaanse eilandengroep Sao Tome en Principe, verpletterde de dansers met warme Angolees getinte soukous op vintage instrumenten met vintage sounds (effecten) De vloeibare uptempo melodieen van solo-en slaggitaar, hartverwarmende close harmony, iets teveel door de flanger kringelende soukous en de congadrums misten hun uitwerking niet.Zelden zo’n wild springende menigte op het inmiddels flink afgekoelde MusicMeetingveld gezien. Dan weer de tent in, waar African Salsa , een intercontinentaal conglomeraat met Cubanen op timbales en congaset en de Beninse zanger/trombonist Michel Pinheiro, die ooit arrangeur en bandleider van de tegendraadse reggaeartist Tiken Jah Fokoly was. De groep bestaat sinds 2014, met oa Patrick, de zoon van afromusicpionier Francis Bebey op toetsen en een pittige Franse trompettensectie. Ze gaven een verrassende, diepe Afrikaanse interpretatie van de salsa, die afweek van de platgetreden paden. Ook hier uitbundige parendans op prettige fonkelende, machtig schetterende trompettenklanken, ondersteund door hoogwaardige percussie, die zorgde voor pittige ritmewisselingen en afwisseling in muziekstijlen.
