Menu Sluiten

Kankou – Kuma (Canery Row Records)

Tot seconde dertig van het eerste nummer Sigi is er niets wat erop wijst dat je op het album Kuma met muziek uit Mali te maken hebt. Maar dan begint Kankou met haar warme donkere stem te zingen in haar moedertaal Bambara. 

Melancholisch, over een meisje wat tegen haar zin in gaat trouwen omdat ongetrouwd blijven in Mali ook geen optie is. Dat zou maar praatjes geven. Malinese thematiek op een beat van de Franse Olaf Hund begeleid door de Schotse gitaarklanken van Mark Mulholland. Je moet er maar op komen.

Muziek is in Mali vaak een familieaangelegenheid. Zo ook bij zangeres Kankou Kouyate. Van moederskant is ze een Sissoko. Een Malinees griotgeslacht van vele ngoni- en tamaspelers met bekende leden als Baba Sissoko en koraspeler Ballake Sissoko. De Kouyate’s zijn ook griot. Kankou’s oom  Bassekou Kouyate bracht een ngonirevolutie op gang toen hij een wah wah pedaal op zijn kleine snaarinstrument aansloot. Met wereldwijde roem tot gevolg.

‘Ik begon met zingen toen ik dertien was”, vertelt Kankou als ik haar opzoek in haar appartement in Bamako wat ze deelt met haar man en ngonispeler Hamidou Dembele. “Zingen lag voor de hand want er was altijd muziek om mij heen. Ik zong jarenlang in mijn vaders band  Gambari. Maar ik besloot een paar jaar geleden voor een solocarrière te gaan en sindsdien werk ik alleen nog als soloartiest.” Dat ze in contact kwam met Mark Mulholland was te danken aan de inmiddels overleden producer Marc-Antoine Moreau die een afspraak regelde in de sjieke Bla Bla Club in Bamako. Met het album Kuma als resultaat.

“Het opnemen van het album ging vrij snel. Ik ben niet gewend om veel te repeteren. Ook mijn tweede album is al bijna bijna af. Daarop zal ik ook gebruik maken van traditionele Malinese instrumenten iets wat we op Kuma bewust niet gedaan hebben.

Met instrumenten als orgel, mondharmonica en zelfs bouzouki klinkt Kuma fris en eigentijds. Waarbij Kankou en Mark Mulholland gelijkelijk hun eigen muzikale achtergrond inbrengen. Waarmee ze maar weer eens bewijzen dat muzikale grenzen niet bestaan.

Alie de Vries

Deel bericht

Laatste nieuws