Op dag 3 van Gent Jazz 2025 stonden de vocalen centraal. Divers en met de samensmelting van wereldstemmen. Muzikanten uit Burkina Faso, Chicago, Nigeria en Izegem raakten op vele manier.
Tekst: Monica Rijpma | Foto’s: Sebastiaan Pelgrim voor Gent Jazz
Zang raakt op vele manieren: soms dwingend via de tekst, soms ontroerend door een universele waarheid, of verpakt in poëzie. Die kracht kenmerkt rap en hiphop. Of het is de vibratie van een stem die je meeneemt naar een plek van vreugde of verdriet. Op zondag 6 juli werd er vanaf de vroege middag de toon gezet — door Belgische en Amerikaanse acts, én door twee paradijsvogels die de spotlight verdienden.
De toegift van Bombino
Bombino, de ‘shred’-gitaarheld uit Nigeria, startte op de Main Stage voor een bijna lege zaal. Tegen het einde stond de ruimte vol, en het publiek dwong met applaus een toegift af. Een zeldzame overwinning in het strikt geplande Gent Jazz-schema. Zijn gitaargeluid herinnert aan Rory Gallagher, maar ook aan akoestische passages, flarden van kora en kalimba. Soms rauw en schurend, dan weer zacht als fluweel, belletjes en watervallen. Bombino, geboren in een Toeareg-nomadenkamp, betovert met zijn zelfgeschreven nummers. Er is ruimte voor instrumentale uitspattingen. Tijdens lange solo’s werden clusters van akkoorden gedragen door bas en gitaar. Met een opvallende rol voor de drums, net als in goede reggae. Ritmewissels, riffs en roffels zorgen voor trance, exotische fusion en een klankpalet dat aanvoelt als uitheemse kruiden: onbekend maar toch vertrouwd.
Kaito Winse’s ritmische freejazz improvisatie
Met Kaito Winse raken we nog dichter bij de wortels; het dorpsplein, de zanger als stadsomroeper, sjamaan en verteller. Hij start midden in het publiek: luid, gebarend, uitnodigend tot samenzang. De voorloper van de blues krijgt hier een levendige, bescheiden vorm. Iedereen wordt meegetrokken naar het podium, waar saxofonist Joos Vandueren al klaarstaat. Dan volgt de verrassing van de dag: met een arsenaal vervormers aan zijn voeten bespeelt Vandueren een synthesizer die van hun duet een ritmische freejazz improvisatie maakt. Winse met zijn fluit, stem en trommel, Vandueren met sax. Ze duiken nog een keer het publiek in en sluiten hun set tussen dankbare, dansende festivalgangers af, die de paar regendruppels negeren.
‘Nieuwe’ neo-soul van Jamila Woods en Stace
De rest van de dag kleurt in tinten en tonen van hiphop. Jamila Woods uit Chicago, aangekondigd als activiste en dichteres, brengt songs met een vleug Diana Ross-glamour. De intonatie raakt af en toe uit balans, maar ze staat nog aan het begin van haar carrière – afwachten hoe ze groeit. Haar uitstraling werkt in ieder geval in haar voordeel. Ook de Brusselse zangeres Stace is een rijzende ster binnen de neo-soul. Haar band oogt als een stel vrienden die spontaan zijn gaan jammen. De nummers, het geluid en haar authentieke stem roepen vage herinneringen op aan Everything But The Girl. Misschien door de breekbaarheid die hand in hand gaat met haar sterke zeggingskracht.
De Bijlokesite in New Orleans-stijl
De slotacts The Roots en DJ Grazzhoppa — maken het feest compleet. The Roots brengen een soulfeest in New Orleans-stijl, inclusief paradeband, funky klassiekers en ruime soloruimte waarna de DJ set van Grazzhoppa voor de diehards de nacht inluidde.
Gezien: Gent Jazz op zondag 6 juli
