Louis Cole en het Metropole Orkest speelden het album 'Nothing' uitbundig en divers in Spot, Groningen
De fans moesten er even op wachten. Want wegens gezondheidsproblemen waren de concerten met Louis Cole vorig jaar uitgesteld. Het wachten werd zonder twijfel beloond. In Groningen maken het Metropole Orkest en dirigent Jules Buckley, opkomend in skelettenpakken, een opvallende act de préséance. Ook de opstelling is afwijkend: strijkers achter op het podium, links voor ruim spel voor percussionisten en paukenisten Murk Jiskoot en Edwin van der Wolf. Aangevuld door de blazers in het midden en aan de rechterkant. Multi-instrumentalist Louis Cole en zijn vierkoppige band, inclusief gastgitarist Reinier Baas, staan centraal op het podium.
Koor
Verder is er een koor van maar liefst zes vocalisten, met bekende gezichten als Sanem Kalfa, Fuensanta Méndez en Marta Arpini. Genevieve Artadi, Cole’s wederhelft van electrofunkduo KNOWER, zingt ook mee en heeft vaak de leadpartijen. De setting is dus al imponerend en dan is er nog geen noot gespeeld
Avond vol energie
Het is een avond vol energie. Van eigenzinnige theatrale en filmische composities, tot kwetsbare en ingetogen stukken die te horen zijn op het in augustus verschenen album Nothing. Evenals op de plaat opent het Metropole Orkest zonder Cole met de meeslepende instrumentale opener Ludovici Cole Est Frigus, waar het Metropole eerder een (rock)opera lijkt in te luiden. Dat belooft wat.
KNOWER-sound
De stukken waarin nadruk op de zang ligt, zoals het bombastische Things Will Fall Apart, Life en A Pill In The Sea, ademen de bekende KNOWER-sound: uptempo grooves, puntige motieven, een flinke dosis elektronica en zachte hoekige zanglijnen, aangevuld door het uitbundige spel van Cole. Alle lof hierbij voor het zeskoppige koor dat klinkt als een klok. Het geheel klinkt mooi dynamisch en zit vol gelaagde, fraaie harmonieën. De vraag rijst wel waarom Genieveve Artadi niet iets meer op de voorgrond staat.
Choir Song
Het hoogtepunt van het koor volgt in een speciale feature in het engelachtige stuk Choir Song (dat helaas niet op de plaat staat). Het geheel is prachtig in balans en elke stem is definieerbaar.Met een glansrol voor de hoge loepzuivere noten van Fuensanta Méndez.
Vloeiender geheel
Het repertoire beweegt alle kanten op. We horen zelfs het swingstuk Cruising For P, dat een beetje uit de toon valt in het geheel. De grensverleggende muziek laat zich moeilijk definiëren. Wat enerzijds een kracht is – weg met die hokjesgeest! -, maar anderzijds is het daardoor wel wat onsamenhangend. Dat geldt ook voor de opbouw van het concert Na het derde stuk Life verliest de show wat vaart doordat er steeds geschakeld wordt tussen energieke stukken en ballads. De sferen en tempi veranderen constant. Een wat vloeiender geheel zou de muziek ten goede komen. Ook ontbreekt de speelse, zwarte humor die Cole zo geliefd maakt bij zijn miljoenenpubliek. Dat is jammer, want het had wat luchtigheid kunnen brengen aan het concert.
Subliem uitgevoerd
Toch vormen de eigenzinnige composities van Louis Cole en de uitmuntende arrangementen van Buckley een fabuleus geheel in deze orkestrale bezetting. Het is muzikaal subliem uitgevoerd, hoewel het soms wel iets losser mag. Orkest en band krijgen ook ruimte om te excelleren. Er zijn diverse instrumentale stukken waarop Cole niet meespeelt of heel summier aanwezig is. Ook de secties schitteren in fraaie arrangementen zoals in These Dreams Are Killing Me en Wizard Funk. Individueel is er ook ruimte voor features zoals solo’s van toetsenist Israel Strom en saxofonist David Binney. Cole zelf schittert op de drums slechts enkele momenten. Pas in de laatste stukken speelt hij wat vrijer
Happy Birthday
Het is aandoenlijk wanneer de drummer-zanger zijn dankbaarheid uit voor de samenwerking: ‘This is coolest tour I’ve ever done. Huge shout out to Jules Buckley and these magnificent musicians,’ zegt hij trots. Wanneer het orkest Cole verrast met een klein taartje en Happy Birthday speelt voor zijn verjaardag, is hij zichtbaar ontroerd.
Weirds Moments
Wanneer Louis Cole samples en loops inzet met een keyboard voor Weird Moments, blijkt het geluid vrij zacht. Opeens stopt hij met spelen en zegt: ‘This really sucks! Dit ding heeft zijn beste tijd gehad. Dit gaan we niet doen jongens, sorry.’ Vervolgens ontplugt hij het keyboard en drukt het bij iemand op de eerste rij in de handen. ‘Gelukkig hebben we de laptop nog. Hebben jullie een memorabele avond met dite intermezzo,’ zegt Cole droog, om vervolgens een stevig portie electronicfunk te spelen.
Na anderhalf uur geeft het publiek in SPOTS’ goedgevulde Oosterpoort tot twee keer toe een staande ovatie. Er volgen twee toegiften volgen en we kijken terug op een avond vol contrasten en muzikaal vuurwerk, waarbij Cole zelf wat meer had mogen knallen.
Tekst en beeld: Angelique van Os
Gezien: Louis Cole met het Metropole Orkest op 3 november in Spot, Groningen
