De kracht van muziek was het motto van de AFAS Edisons Jazz en Klassiek, de avond in het futuristische AFAS-theater in Leusden, waar maandag op feestelijke wijze de oudste muziekprijzen van Nederland werden uitgereikt.
Tekst: Dietmar Terpstra | Foto’s: Ferdy Damman
Voor al zijn werk kreeg jazzdrummer Han Bennink het bronzen beeldje uitgereikt, en in de categorie Klassiek viel André Rieu in de prijzen.
Net als vorig jaar werd het een bonte avond, waarvoor de fine fleur van de jazz en de klassieke muziek was uitgenodigd. Plus platen- en studiobonzen, promotors en journalisten, en de familie mocht ook mee. Softwarebedrijf AFAS was voor de tweede keer gastheer, en dat kun je aan de Leusdenaren overlaten. Aan wijn geen gebrek. Op het menu stonden onder meer kalfsmedaillons en verse linguine. Goed voer voor hardwerkende musici. Ook de komende vier jaar biedt AFAS onderdak aan het Edison-festijn.
Wayfarer
Loek van den Berg was een van de eersten die een beeldje kreeg. Als op iemand het motto ‘de kracht van muziek’ van toepassing is dan is het wel op hem, op zijn band en zijn album Wayfarer. ‘Een Wayfarer exploreert lopend nieuwe gebieden. Hij dwaalt graag door andere muzikale culturen. Met zijn ensemble tourde Van den Berg door Malta en India. Het inspireerde hem tot epische composities met titels als Cloudland, Oceanic, When Mist Creeps, Montagne D’hiver. (..) De stukken zijn melodieus van opzet, met verhalende lijnen en een kenmerkende sfeer. Loeks stijl is van oude jazz en bebop overgegaan naar meer Europese jazz. ‘Als een reiziger beweegt hij zijn kwintet naar nieuwe oorden, daarbij lustig stappend door een steeds wijzigend landschap’, schreef Jazzism-recensent Emil Roes bij het verschijnen van dit album eerder dit jaar. Het was een lange weg, erkende de saxofonist en componist. ‘Ik ben er erg blij mee dat mijn muziek, als die live gespeeld wordt, zo veel mensen aanspreekt. Erg gaaf’, was zijn even korte als welgemeende dankwoord.
Han Bennink
Han Bennink, drummer, beeldend kunstenaar en allround dwarsligger slaagde er in om zelfs van het interview met presentatrice Sofie van den Enk een freejazz-concert te maken, zo ontregelde hij de zaak. Gelukkig zat componist des vaderlands Martin Fondse er naast om een en ander in goede banen te leiden. Oevreprijswinnaar Bennink kwam nog even terug op het feit dat ook Eric Vloeimans een prijs had gewonnen met zijn Wild Ports Of Europe, een verbeelding van de natuurlijke rijkdom van de Rotterdamse haven. ‘Ook spechten zijn motherfuckers’, zei Bennink uit het niets, en daarmee gaf hij het interview weer een geheel eigen wending. Hij vond de Edison eigenlijk maar een lelijk beeld, maar toch was hij er blij mee. Waarna hij een bijna ontroerend staaltje impro speelde, met Reinier Baas op gitaar en Ben van Gelder op sax. En Bennink wijdbeens zittend op de podiumvloer. Geen drumstel nodig, alleen twee stokken.
Anna Serierse
Later op de avond werd er opgetreden door onder meer het Loek van den Berg Kwintet, met het titelnummer van hun album Wayfarer. Na een avond vol feestvreugde klonk de band hecht en geïnspireerd, en viel de mooie, omfloerste zang van pianist Aseo Friesacher extra op. Benjamin Herman, die een prijs kreeg voor zijn album True Love’s Flame met vocaliste Anna Serierse (wat een stem!) brak een lans voor het toch vooral beluisteren van elkaars platen, want dat schoot er nog wel eens bij in, zo had hij geconstateerd. Waarna Herman nog even een knallend voorproefje gaf van zijn eerstkomende album Nostalgia Blitz, met het nummer Zeldenrust. Weer heel iets anders dan True Love’s Flame.
André Rieu
Een op het oog vreemde eend in de bijt in dit gezelschap was wellicht de Limburgse walskoning André Rieu (74). Hij kreeg voor zijn onvermoeibare werk op het gebied van de klassieke muziek een Oeuvre Award. ‘Van Maastricht tot Manhattan groeide Rieu de afgelopen decennia uit tot een mondiaal fenomeen, dat aan niemand muzikaal verantwoording hoeft af te leggen’, zo meldde het juryrapport onder meer. Rieu, die zijn grootste hit nota bene scoorde met een wals uit de Tweede Jazzsuite (1938) van meestercomponist Dimitri Sjostakovitz. De Rus die daarmee destijds de Sovjet-autoriteiten de gordijnen in joeg. Over de kracht van muziek gesproken. Rieu oogstte bewondering met zijn opmerking dat hij 120 mensen een vaste werkkring biedt. ‘De kracht van muziek is voor mij het contact met mensen. Ik wil mensen het gevoel geven: hij speelt voor mij!’ De Limburger houdt niet van surprises, maar werd aangenaam verrast door een optreden van een klein deel van zijn orkest, dat de 15-jarige zangeres Emma Kok begeleidde bij haar verbluffende vertolking van haar Voilá. Zagen wij daar een traantje in de ooghoek van de maestro? Hoe dan ook, een gepaste staande ovatie was zijn deel.
