Ze is zangeres, songwriter, docent en vooral: zichzelf. Koosje weet hoe ze haar eigen stem moet volgen, letterlijk en figuurlijk. In haar muziek, maar ook in haar manier van leven. ‘Ik wil niet bang zijn voor vervelende dingen. Die horen erbij. En ik wil gewoon alles meemaken.’
Tekst: Annie van der Velde
Vlak na de release van haar 2e album One More spreken we Koosje. Deze nieuwe release is veel persoonlijker is dan je op het eerste gehoor misschien zou denken. En waar jazz als geest, niet als genre, dwars doorheen gaat. Koosje zingt niet alleen, ze geeft ook al 10 jaar les. ‘Lesgeven geeft me zoveel energie. Het is juist die combinatie van zelf op het podium staan en anderen helpen. Lesgeven houdt me gegrond,’ zegt ze. ‘Want optreden en muziek maken is ook best een eenzame reis soms. Je zit veel in je hoofd. Dan is het heel fijn om met leerlingen bezig te zijn. Die komen vaak ook met verrassende dingen.’
Wat is jazz voor jou?
Haar muziek is niet per se ‘jazz’ in de traditionele zin van het woord. Maar het DNA ervan zit overal. ‘Voor mij is jazz vooral vrijheid. Ik zing eigenlijk nooit iets hetzelfde en hou enorm van improvisatie.’ Ook harmonisch zoekt ze de complexiteit op. ‘D-A-G akkoorden? Daar ga ik niet van aan. Ik heb echt die jazzprogressies nodig, anders vind ik het saai.’ Ze noemt artiesten als Kurt Elling, Gregory Porter, Samara Joy en Veronica Swift als grote invloeden. ‘Kurt Elling heeft zó’n breed spectrum aan vocale kleuren. En dat diepe, warme laag… daar ben ik echt door geïnspireerd.’ Zelf zingt Koosje ook met een warme, soulvolle klank. ‘Ik zie zingen ook echt als iets waarin je allerlei stijlen kunt mixen. Dat vind ik juist het mooie aan jazz.’
Braziliaanse link
Een opvallend aspect op het album zijn de Zuid-Amerikaanse invloeden. ‘Mijn partner João Erbetta is Braziliaans, dus ik luister veel naar artiesten als Tom Jobim. In januari speelden we nog samen in Blue Note São Paulo. Ik zing ook in het Portugees – dat is zó’n mooie taal.’ Wat je hoort op het album is vrijwel volledig door haarzelf gemaakt. ‘Alle gitaren, piano’s, arrangementen – dat ben ik. Alles samen met mijn vriend opgenomen. Dat mensen dat horen en waarderen, betekent veel voor me.’
One more: levensmotto in muziek
De titeltrack One More staat voor het hele idee achter het album. ‘Ik wil nú leven. Niet wachten tot later. Ik wil de rozen ruiken voordat de dag eindigt, snap je?’ zegt ze met een lach in haar stem. ‘Natuurlijk zijn er ook dingen gebeurd – verlies, patriarchale shit, noem maar op – maar dat maakt je ook sterker.’ Kwetsbaarheid is geen zwakte, vindt Koosje. ‘Juist daarin zit de kracht. Ik leer van alles, ook van pijnlijke dingen. En dat wil ik in mijn muziek laten horen.’
Kern van het album
Het album eindigt met het nummer My Inner Child, dat voor Koosje misschien wel de kern van alles is. ‘Dat kind in mij dat blij is, nieuwsgierig, gepassioneerd. Dat wil ik blijven voeden.’ Tegelijkertijd schuwt ze maatschappijkritiek niet. ‘Don’t You See The Irony gaat echt over patriarchie en mannen die dingen bepalen voor vrouwen. Daar wil ik gewoon iets over zeggen. Het zijn geen lieve liedjes over liefde, het gaat ergens over.’ Vergeleken met haar debuutalbum It’s Time klinkt One More volgens haarzelf ‘volwassener, maar ook speelser.’ Dit keer schreef ze niet altijd eerst tekst, maar ook vanuit jams en akkoordprogressies. ‘Ik had niet eens gepland om alweer een album uit te brengen, maar het stroomde gewoon. Ineens had ik 10 nummers.’
En live?
Hoe vertaalt ze deze persoonlijke, vaak intieme sfeer naar het podium? ‘Daar ben ik nu echt mee bezig. Bij de release in Bitterzoet voelde het al goed – dat contact met het publiek, het verhaal vertellen. Daar wil ik nog veel meer mee gaan doen.’ Koosje leeft en maakt muziek met alles wat ze heeft. Of zoals ze het zelf zegt: ‘Ik wil in het nu zijn. Niet bang, niet terugkijken, maar nú leven.’
One More van Koosje is uitgebracht op Zennez Records.
