Het Londense jazzseptet Kokoroko is het toonbeeld van de bruisende Britse jazzscene. Met het 2de album 'Tuff Times Never Last' bewijzen ze opnieuw dat hun muziek niet alleen uniek is, maar ook evolueert.
Tekst: Arjan Klaver | Foto: Kemka Ajoko
‘Dit album voelt echt als het begin van iets nieuws’, volgens Sheila Maurice-Grey. De trompettist stond samen met percussionist Onome Edgeworth aan de wieg van Kokoroko. Deze zomer zijn ze een van de hoofdacts op talloze festivals. In Nederland smaken de optredens van Kokoroko ook naar meer. Half maart stonden de Londenaren tijdens het Transition Festival in TivoliVredenburg oog in oog met een kolkend publiek. Afgelopen weekend stegen ook in de groene longen nabij Beuningen zichtbaar de temperaturen tijdens hun optreden op Down The Rabbit Hole.
Ones to watch
De mondiale populariteit van de formatie is snel gegroeid. Amper 6 jaar geleden werd de clip van Kokoroko’s nummer Abusey Junction bijna 60 miljoen keer op YouTube bekeken. The Guardian deed daar datzelfde jaar een schepje bovenop en riep de band uit tot ‘ones to watch’. ‘Elke plaat is een nieuw hoofdstuk’, stelt Maurice-Grey. Volgens haar heeft het 2de album een andere energie: ‘We hebben onszelf op een nieuwe manier gepusht.’
Frisse dynamiek
Dit jaar werd afscheid genomen van twee bandleden: Cassie Kinoshi en Richie SeivWright. Het nieuwe gezicht is trombonist Anoushka Nanguy, die volgens Maurice-Grey voor een frisse dynamiek zorgt. ‘Kijk, we hebben altijd gewerkt als een collectief, met geweldige muzikanten die na een periode bij ons afscheid nemen om elders een jazzband te vormen. Noem het ‘refreshed’.’
Sporen van het platteland
De nieuwe plaat Tuff Times Never Last werd deels opgenomen op het idyllische Britse platteland, ver weg van de drukte van Londen. ‘Middle Farm Studios ligt dus letterlijk in the middle of nowhere’, lacht Edgeworth. ‘We waren zelf de dieren op de velden. Die rustige omgeving heeft zijn sporen nagelaten op het album, dat bol staat van zomerse klanken, warme grooves en nostalgische energie.’
De invloed van D'Angelo
Singles als Sweetie, Closer To Me en Just Can’t Wait stralen dat ook uit. Over Sweetie, dat veel kans maakt op een zomerhit, wil Maurice-Grey iets grappigs uitleggen: ‘Het is een liefdesliedje. Mijn partner weet niet eens dat het over hem gaat. Muzikaal klinkt het als een mix van Afro-disco, highlife en invloeden uit de jaren 80: van Britse soul tot synthgedreven pop. Closer To Me daarentegen is een subtiele verwijzing naar de vroege neo-soul en hiphopgrooves van ruim 20 jaar geleden. We zijn allemaal opgegroeid met Voodoo en Brown Sugar van D’Angelo. Dat geluid heeft ons beïnvloed.’
Het album bevat 11 nummers, maar er werden liefst 20 tracks geschreven. ‘Uiteindelijk zijn er nog 4 over. Die zitten nu in de kluis’, hint Edgeworth mysterieus. Of ze die op een toekomstig album gaan gebruiken? ‘We zullen zien.’
In de kluis
Het album bevat 11 nummers, maar er werden liefst 20 tracks geschreven. ‘Uiteindelijk zijn er nog 4 over. Die zitten nu in de kluis’, hint Edgeworth mysterieus. Of ze die op een toekomstig album gaan gebruiken? ‘We zullen zien.’ ‘We zijn trots op deze plaat’, zegt Maurice-Grey. ‘En het voelt alsof we pas net begonnen zijn.’
Na hun geslaagde optreden tijdens Down The Rabbit Hole parelen duizenden zweetdruppels van de gezichten van de 2 Kokoroko-oprichters. Het Nederlandse deel van de tour zit erop. De groepsleden gaan nu naar Frankrijk, Polen en Portugal. Waarna in augustus een serie concerten in de VS op het programma staan.
Het album Tuff Times Never Last van Kokoroko is op 11 juli 2025 uit bij Brownswood Recordings
