‘Spelen helpt je je geluid te vinden, maar componeren stelt je in staat je eigen stem echt te laten horen.’ Met die woorden onderstreept saxofonist en componist Alice Leggett het persoonlijke karakter van haar debuutalbum "Birdsong".
Tekst: Arjan Klaver
Op een zonnig terras vertelt Alice Leggett over haar muzikale reis. Het is vlakbij het Conservatorium van Amsterdam, waar de uit Cardiff afkomstige saxofonist lesgeeft. Tussen de 2 koffiekopjes ligt de cd Birdsong klaar om gesigneerd te worden. Een tastbare mijlpaal in een jarenlange zoektocht naar een eigen geluid.
UK-jazz
Leggett werd door het Britse JazzWise Magazine al bestempeld als ‘One To Watch’. Maar haar muzikale pad wijkt af van de bekende UK-jazzscene die momenteel wereldwijd in de schijnwerpers staat. ‘Mijn roots liggen elders’, legt ze uit. ‘Ik ben opgegroeid met liveoptredens uit de hedendaagse, vrije en straight-ahead jazzscene. Op jonge leeftijd kwam ik in contact met musici als Kit Downes, Petter Eldh, James Maddren en Ben van Gelder – mensen die mijn ontwikkeling diepgaand hebben beïnvloed.’
Toch heeft ze de bloeiende Londense jazzscene van dichtbij meegemaakt. Tijdens haar studie aan Trinity Laban in Londen werkte ze samen met nu gerenommeerde muzikanten als Rudi Creswick (Tom Misch), Femi Koleoso (Ezra Collective) en Amané Suganami (Jorja Smith, Ego Ella May). ‘Het was inspirerend om hun evolutie te volgen. Het liet me zien dat jazz vele vormen en richtingen kent.’
Motown van huis uit
Leggetts liefde voor de saxofoon ontstond op 7-jarige leeftijd. ‘Ik koos de saxofoon omdat hij meer glansde dan de klarinet’, lacht ze. ‘Thuis werd veel soul en Motown gedraaid: The Four Tops, The Isley Brothers, Ray Charles. Die klanken nestelden zich in mijn spel.’ Als tiener bezocht Leggett trouw jazzclub Dempsey’s in Cardiff, waar ze onder andere Ben van Gelder voor het eerst live zag spelen – een ontmoeting die zou uitgroeien tot een mentorschap.
Op haar 19e verhuisde Alice Leggett naar Londen. Daar dompelde ze zicht 7 jaar lang onder in het rijke spectrum van de jazz. Van Charlie Parker tot Brad Mehldau. Een volgende stap volgde aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze compositieles kreeg van Johan Plomp en Reinier Baas.
Persoonlijke groei
Birdsong omvat twaalf composities die haar muzikale én persoonlijke groei reflecteren. Het titelstuk is een ode aan haar moeder Michelle Bird, geïnspireerd op Olivier Messiaen. Andere stukken, zoals Zoë en Song For Who You Could’ve Been, zijn opgedragen aan respectievelijk haar zus en haar vader. Vooral het laatste stuk, een duet met contrabassist Tijs Klaassen, ademt een onverwachte rust en schoonheid – ‘als vogels die zweven boven de bergen van Wales.’
Trouw aan jazztraditie
Het album bevat ook een drieluik aan intermezzo’s, A Million Dreams I–III, geïnspireerd op een YouTube-interview met Duke Ellington. In composities als Sunflower Song, Fire At Full Moon en Remembering The Blue Sky vloeien poëzie, filosofie, traditie en modernisme samen. ‘Ik wil trouw blijven aan de jazztraditie,’ besluit Leggett. ‘Maar ik geloof ook dat jazz altijd vooruit heeft gekeken. Birdsong is mijn bijdrage aan die reis.’
Birdsong van Alice Leggett is uitgebracht op Zennez Records.
