Alabaster DePlume heeft de afgelopen jaren een onverwacht grote opmars in het jazzcircuit gemaakt. Met zijn 3e album heeft de uitgesproken Brit zichzelf overtroffen. Alhoewel de aanleiding voor die plaat minder positief is. Eind mei is hij hier voor optredens.
Tekst: Dick Hovenga | Foto’s: Alexander Massek
Het debuut van de saxofonist-gitarist-componist-songschrijver, Gold – Go Forward In The Courage Of Your Love, werd geweldig ontvangen. De opvolger, het vorig jaar verschenen album Come With Fierce Grace bevestigde de status van Alabaster DePlume. En met het net verschenen A Blade Because A Blade Is Whole zelfs overtroffen. Met een mooie uitgebreide tour op komst eind mei, die hem naar Brussel, Amsterdam, Nijmegen en Rotterdam brengt hoog tijd om bij te praten.
Vol op improvisatie
‘Ik ben net terug van een uitgebreide tour door Noord-Amerika om de nieuwe plaat te spelen’, begint Alabaster DePlume. ‘Een tour die ons in ruim 3 weken langs veel belangrijke plekken bracht. Ik speelde steeds met lokale muzikanten, omdat ik mezelf wilde blijven uitdagen. Dat was behoorlijk wat geregel, maar het bleek ook enorm avontuurlijk en succesvol. Ik had Amerika in mijn hoofd in drieën gesplitst, oost-midden-west, en steeds 1 muzikant in dat gedeelte van het land gevraagd mijn vaste bandlid te zijn. Daar bouwden we dan steeds een andere band omheen. We hadden weinig tijd om te oefenen en ik kon alleen wat lijnen uitzetten. De concerten gingen daarom vol op improvisatie.
Mijn label International Anthem is Amerikaans, en zij lijken iedereen die daar in de jazz zit te kennen. Dat hielp natuurlijk om deze werkwijze voor elkaar te krijgen. Als ik straks door Europa ga touren, neem ik gewoon mijn los-vaste groep muzikanten mee en bepaal per avond wie ik als speciale gast uitnodig.
Politiek uitgesproken
DePlume staat bekend als een politiek uitgesproken persoon. Maar met de huidige situatie in de VS was hij niet bezig tijdens de tour. ‘Ik wilde deze keer vooral mensen samenbrengen en daar de warmte in voelen. Als tegengif, omdat de politiek daar natuurlijk op een hellend vlak is beland en dat is zeer verontrustend. Iedereen die mijn muziek beluistert en naar mijn concerten komt weet dat ik politiek uitgesproken ben en dus ook wat ze kunnen verwachten. Ik ben natuurlijk niet bekend genoeg waardoor de regering zich aan mij zou kunnen storen, haha. Wel merkte ik dat veel Amerikanen elkaar opzoeken om troost te zoeken in deze vreemde tijden, en daar wilde ik graag aan bijdragen.’
Ep als voorloper
De aanzet voor zijn nieuwste album was Palestina. DePlume ging ernaartoe om vrienden te bezoeken en trof er lokale muzikanten. ‘Natuurlijk gingen we samen spelen en van het een kwam het ander. We vonden een plek om muziek op te nemen en dat werd de ep Cremisan: Prologue To A Blade. Ik heb me al langer verdiept in de rijke geschiedenis van de regio. Die begon ver voor het stichten van de staat Israël in 1948 en de gevolgen daarvan voor de bevolking van die plek sindsdien. Het is voor mij niet te bevatten wat er nu allemaal gebeurt in de Palestijnse gebieden. Ik snap ook niet dat er geen enkele regering ter wereld zijn afschuw daarover uitspreekt of maatregelen neemt. Ik vond dat ik met datgene wat ik kan, muziek schrijven en opnemen, een standpunt kon en moest innemen.’
Vergeven en genezen
Alabaster DePlume geeft zijn albums titels die verwijzen naar hoe hij op dat moment in het leven staat. ‘A Blade Because A Blade Is Whole staat voor jezelf willen vergeven. Ik zie het zo: een mes heeft de groeven op mijn hand getekend, een mes heeft de lijnen gemaakt die ons verdelen en het mes is heel. Terwijl ik mezelf vergeef en genees, leid ik ons in het helen. We kunnen elkaar alleen vergeven als we onszelf vergeven. We kunnen elkaar alleen genezen als we onszelf genezen.
Dat klinkt misschien wat zwaar, maar het leven is me zeer dierbaar en ik blijf leren hoe te leven. In de hoop dat anderen dat idee ook oppakken. Gelijktijdig met het maken van de muziek was ik ook bezig met het schrijven van een poëziebundel die ik toen dus Looking For My Value: Prologue To A Blade getiteld heb. Het boek bevat mijn hersenspinsels over hoe ik naar de wereld en naar mezelf kijk. Juist over hoe we ons echt gelukkig kunnen voelen en hoeveel zelfinzicht daarvoor nodig is. Vooral ook in een wereld waar zoveel mensen maar iets roepen zonder er echt over na te denken.’
Vrijheid aan de muziek
‘De muziek die ik schrijf en opneem wil ik zoveel mogelijk vrijheid geven. Maar er ook op reflecteren, waardoor er een emotie ontstaat die ik daarvoor niet voorzien had. Dat is op plaat dan weer anders, meer gestructureerd dan live. Dat merk je vooral wanneer je op het podium staat met muzikanten met wie je al vaker hebt gespeeld. Bijvoorbeeld zoals de geweldige bassist-vocalist Ruth Goller (Skylla, red.). Soms slaat zij vanuit bekende structuren een volledig andere kant in en trekt mij daarin mee. Het gebeurt net zo goed dat we in een bepaalde groove raken en die niet los willen laten. Ik wil dat het live altijd zo gaat, dat die vrijheid in musiceren iedereen blijft verrassen, inclusief jezelf.’
Ronald Snijders
‘Een grappig verhaal in deze is dat ik laatst met de band een live set zou spelen in de studio bij Gilles Peterson (de fameuze Britse dj en radiomaker). “Jullie” fluitist Ronald Snijders was er ook om over zijn plaat Penta te vertellen. Ronald hoorde ons boven opstellen en voelde een goede vibe. Gilles nam hem mee naar ons en vervolgens hebben we een uur samengespeeld. Wat een geweldige muzikant en wat een like-minded spirit. We kenden elkaar niet, maar vonden elkaar in het hart van de muziek. Dat muziek verbindt wist ik natuurlijk al, maar het blijft de mooiste gedachte. Dat open vizier in contact maken zouden we in het leven ook veel meer met elkaar moeten doen. Het zou de wereld echt een mooiere plek maken dan het al is.’
Tourdata Alabaster DePlume:
23 mei: Les Nuits Botanique, Brussel
24 mei: Zonnehuis, Amsterdam
25 mei: Doornroosje, Nijmegen
26 mei: BIRD, Rotterdam
8 juni: Jazz Middelheim, Antwerpen
