Mag je dit een suite noemen? Tien stukken die worden gespeeld door een groep van acht musici (met een onorthodox subgroepje van saxofoon, cello, gitaar en fluit) onder de verzamelnaam Circle of Chimes? Die ‘chimes’ staan opgesteld achter de rug van drummer-percussionist Anton Eger, terwijl vibrafonist Jim Hart (ook marimba) er vast ook een bijdrage aan levert. Het eerste stuk Satellite is doordrenkt van het geluid van de klokken, en ze blijven doorgaan in het volgende stuk Star, maar halverwege wordt het best jazzy, en in deel drie: A New Resolution is het zelfs al echt jazz, met dank aan saxofonist en leider Reset. Pianist Ivo Nearne kan mooi ‘Monkish’ tekeer gaan, en gitarist (en rising star) Lionel Loueke is zeker op jazzavontuur, zoals in The Silent Room. Helemaal aan het slot verschijnen die ‘chimes’ weer, zoals we hadden verwacht. Toch een suite dus.
Hiromi ft. Sonicwonder
Out There Concord Jazz Je hebt fusion en fusion. Wie Hiromi Uehara hoort spelen, ziet een doorwrocht patchwork van diverse stijlen. Een klassieke ondergrond
