Eric Ineke 75

Swinging, Boppin’ And Burnin’
Daybreak
Jazz
Het is moeilijk bescheiden te blijven, als je ziet met welke grootheden drummer Eric Ineke in zijn leven heeft gespeeld. Het is dan ook zonneklaar dat zijn 75ste verjaardag feestelijk werd gevierd. Een luisterrijk concert in het Bimhuis, het album Norway met The Frans Elsen Factor en een compilatie van belangrijke verrichtingen in het verleden. De cd Swinging, Boppin’ And Burnin’ bevat negen tracks, opgenomen tussen 1982 en 2007. Dat hadden met gemak ook twee of drie cd’s kunnen zijn. Ineke selecteerde voor dit jubileumalbum muziek die hij maakte met onder meer vader en zoon Raney, Etta Jones en Houston Person, Pepper Adams en Piet Noordijk, Scott Hamilton, Ben Webster en Maynard Ferguson. Ook wijlen Frans Elsen duikt even op, in een triovertolking van Thou Swell uit 1989. Uiteraard is maatje Rein de Graaff aanwezig, met wie Ineke immers jarenlang in hecht verband werkte. Maar er zijn ook andere pianisten, zoals Pim Jacobs, Tete Montoliu en Rob van Bavel. Die laatste was actief in het slotstuk Jotosco, gekozen omdat de drummer zo met een lange solo de deur pontificaal dicht kon doen. Opmerkelijk is de keuze van een track met trompettist Maynard Ferguson uit 1968. Die ging tekeer alsof hij Harry James was, maar dan op een dosis speedtabletjes. De Graaff en Ineke lieten in Tangerine horen hoe je moet swingen (‘net op tijd te laat zijn’) en Ben Webster haalde alles uit de kast in The Theme, voor een opvallend enthousiast publiek.
Coen de Jonge