John Abercrombie (1944-2017), een van de grote improvisators, is overleden op 22 augustus, na een lang ziekbed.
John zal zeer worden gemist, om zijn gevoelige muzikaliteit, zijn geweldige gezelschap en zijn droge humor, die in elke sessie tot uiting kwam. Zijn erfenis omvat een uitgebreide discografie, een nalatenschap die nog lang bestudeerd zal worden zolang er mensen zijn die jazz-gitaar beoefenen.
John maakte zijn eerste opname voor ECM records, met de toepasselijke titel ‘“Timeless”, in de zomer van 1974, met zijn goede vriend Jack DeJohnette op drums en Jan Hammer op orgel. Daarna heeft hij vele jaren gespeeld op vele albums op ECM als bandleider, co-leider en sideman.
John was een enorm creatief componist als het ging om pakkende jazz tunes en hij speelde graag heel vrij, maar hield net zozeer van jazz standards. Veel van zijn albums omvatten al deze elementen, en ook zijn bekende zilveren toon en vloeiende manier van spelen en een grote eloquentie in zijn improvisaties.
Hij sprak vaak over Jim Hall en Wes Montgomery, waar hij gek op was en die zijn grote inspiratiebronnen waren. Ook de bevrijdende voorbeelden van Ornette Coleman en Jimi Hendrix speelden een grote rol; Bill Evans’s gevoel voor lyriek was bovendien van doorslaggevend belang voor hem.
John Abercrombie maakte deel uit van meerdere bands en hij was erg trots op bijvoorbeeld zijn laatste kwartet met Marc Copland op piano, Drew Gress op bas en Joey Baron op drums. Het kwartet bracht twee cd’s uit “39 Steps” en “Up and Coming”. De laatste is nog van afgelopen jaar, januari 2017.
Hoogtepunten in zijn opname-carriere waren talrijk, zoals the Gateway trio albums met Dave Holland en Jack DeJohnette, de duo albums met Ralph Towner, de Special Editions albums (met DeJohnette, Lester Bowie en Eddie Gomez), Jan Garbarek’s “Eventyr”, Charles Lloyd’s “The Water Is Wide”, Collin Walcott’s “Grazing Dreams” (waar John en Don Cherry samen spelen), Enrico Rava’s “The Pilgrim and the Stars”, Kenny Wheeler’s “Deer Wan” … de lijst lijkt eindeloos.
